معنای این سکوت چیست؟

سهیلا رنگاور- دانشجوی مدیریت

هر روزی که می گذرد بیشتر می توان در خلال شعارها و هجمه های رسانه ها به مظلومیت زنان در جهان پی برد، زنانی که با شعار آزادی آنها را به برهنگی کشاندند تا بتوانند راحت تر به مقاصد شیطانی خود دست یابند و آنان را به استعمار بکشند بی آنکه بدانند روح و فطرت زن اساسا با این تفکر مخالف است و این برده برداری مدرن غرب تنها فایده اش از هم پاشیدن اساس خانواده است.

هر روز بیش از پیش ابزاری بودن نگاه غربیان به زنان نمایان می شود چرا که فریادهای حقوق بشر و تساوی حقوق زن مردشان گوش فلک را کر کرده است در حالی که می بینیم در قبال ظلمهایی که روزانه به زن در دنیا می شود سکوت می کنند و نسبت به افزایش آمار زنانی که در هر روز در اروپا و آمریکا بر اثر تجاوز وحشیانه جان خودشان را از دست می دهند بی تفاوتند.

و با سانسور این موضوع در پی پاک کردن صورت مساله اند و اساسا آنچه که مشخص است زنان در دنیای امروز تبدیل به ابزاری برای تهییج افکار عمومی شده اند.

با اندکی تامل بر رسانه ها می توان پی برد که این شعارها در حمایت از زنان در واقع حبابی بر روی آب است و ابزاری برای پیش برد اهداف کثیف سیاسی. سند این گفته ها باز می گردد به اتفاقاتی که در تاریخ نه چندان دور در جای جای دنیا رخ داد و با تامل روی آنها بر همگان روشن می شود آنچه که می گویند چیست و هدف از این گلو دریدن ها چیست؟

همه روزه شاهد کنفرانس ها و کمیسیونهای غربیان برای حمایت از حقوق زنان در ایران هستیم و می بینیم که چگونه همین مدافعان حقوق زنان در قبال کشته شدن صدها زن و کودک بی دفاع فلسطینی سکوت می کنند. چرا؟ مدت زیادی از کشته شدن مروه الشربینی نمی گذرد هنوز خاطره شهادت این بانو مسلمان در مقابل چشم کودکش از یادها پاک نشده و همه به خاطر دارند که چگونه رسانه های غربی در مقابل این وحشی گری سکوت کرد. چرا؟

به یاد داریم داستان آن زن ایرانی که به دلیل روابط نامشروع و کشتن همسرش به اعدام محکوم شده بود و بازی های رسانه ای غرب و آمریکا که «وای از حقوق زنان در ایران» و سناریوسازی های آنان برای القای ناامنی برای زنان در ایران و در مقابل سکوت همین جوامع در قبال حکم اعدام زن آمریکایی که مشکل روانی داشت. چرا؟ و امروز به شهادت رسیدن زن شاعر بحرینی و داستان دلخراش دستگیری و زندانی شدن و تجاوز و شکنجه به این زن بحرینی آن هم به گناه بیان عقاید و مبارزه با حکومت ضاله آل خلیفه و باز هم سکوت تمام جوامع غربی در قبال این جنایت. چرا؟

جواب این چراها و صدها چرای دیگر چیست؟ جز نگاه ابزاری به زنان و اینکه در نگاه غربیان در واقع زن به عنوان یک وسیله است که هرگاه بخواهند برای هجمه ها و مقاصد خود آن را علم می کنند و برای خود زنان فرضی می سازند و آن ها را می کشند، برایشان مراسم ختم می گیرند و عکسشان را در سنا می گذارند این نمونه را هم در سال 88 به عینه شاهد بودیم.

این سکوت های معنی دار که پشت هر یک از آنها سیاستهای شیطانی نهفته است و در مقابل هجمه ها و شعارهایی که در تمام کمیسیونها و کنفرانس های آنان گفته می شود همه بیانگر این واقعیت است که در واقع این مدافعان (بخوانید طماعان) حقوق بشر همه و همه به دنبال حقوق واقعی زنان نیستند بلکه زنان را به چشم ابزاری می بینند که بتوانند با بازی کردن با روح و شخصیتشان جوامع را تحریک کنند تا به اهدافشان برسند. اهدافی چون یافتن سوژه برای سایتهای پرنو تا بتوانند با استفاده از آنها به مقاصد خود یعنی تسلط بر جهان، جوانان بیشتری را به انحراف بکشانند تا به خیال خود مردم جهان نفهمند که در اطرافشان چه می گذرد و با غرق شدن در این فسادها ندانند که چطور مانند عروسکان خیمه شب بازی در دست سیاست مداران به رقص در می آیند اما بخت با آنها یار نبود و نیست (و مکرو و مکرالله و الله خیرالماکرین.)

با وجود هزینه های چندصدمیلیارد دلاری که برای استحمار مردم دنیا خرج کردند و سناریو چینی ها و سانسورهای خبری و هجمه های مختلفی چون اسلام هراسی و.... نتوانستند در مقابل موج بیداری اسلامی که جرقه آن در ایران زده شد ایستادگی کنند و این موج تمام اهداف آنها را به نابودی کشانید و امروز آنچه که دیده می شود برخلاف تبلیغات آنان گرایش جوانان به اسلام است و همچنین تعداد دخترانی که در غرب به حجاب روی می آورند روبه افزایش است. هرچند که آنان همچنان با توهین به مقدسات و خراب کردن اماکن مذهبی در پی تخریب این موج هستند اما آنچه که مشهود است درماندگی آنان در قبال نفوذ اسلام در دلهاست.

منبع: خبرگزاری دانشجویان ایران