|
خا نه دوست 
درباره وبلاگ  آخرین مطالب
شمیم محرم به مشام رسیده و عالم دگرگون شده است، قلب ما تندتر از هر زمان دیگر می تپد و میل به سوگواری در عین دلاوری در روح و جانمان زنده شده. در گوشه گوشه محله هایمان حال و هوای محرم حکمفرماست، چادرهای برپا شده و پرچم های سرخ، سبز و سیاه، کنار چادرها، تن به موج باد داده اند. همه جا ماتم زده است و سیاهپوش. عشق به امام حسین(ع) دلیل و برهان نمی خواهد، این عشق، عقل ظاهربین را پس می زند گویی عشق و محبت به حسین(ع) را با خاک و گل سرشته اند، دیدن فوج فوج سیاهپوش عزادار، زیر خیمه حسین(ع) چه تماشایی است. همه آمده اند، همه اهل محل، پیر و جوان، زن و مرد، دانشجو و کارگر، همه و همه. بی رنگ و ریا در صف هایی منظم، سر از پا نمی شناسند. همه در پی عاشورایند، عاشورای حسین(ع). چشمانت را که باز کنی، همه را می بینی. همه ماتم زده و سوگوارانه از بچه خردسال و کوچک دبستانی گرفته تا همسایه دیواری، پیرمرد، پیرزن، بقال و کفاش محله و... همه هستند و هریک مشغول کاری؛ دیگر نه خبری است از ابهت و جذبه همسایه و نه از بدخلقی های نابهنگام بقال محله. حتی جوان ناآرام محله هم به عزاداران تشنه، شربت نذری می دهد. حسینا! در دل های اهل محله مان چه می گذرد. عزیز زهرا با آنها چه کرده ای که این گونه فارغ از خود شده اند. در دسته های عزاداری کسانی را می بینی که باورت می شود دیگر اینجا شغل و منصب و مقام جایگاهی ندارد. همه خودشان را فراموش کرده اند و فقط و فقط به حسین(ع) و شهیدان کربلا می اندیشند. سخت است باور کنی یکی از سرشناسان محل، ساعت ها در صف طولانی غذای روز عاشورا می ایستد و حتی ته مانده نذری را برای بیمارش هدیه می برد. باور کن! اشتباه نمی کنی، اینها هم محله ای های تو هستند، این بار همه را خوب می شناسی. اما باورش برایت کمی دشوار است و به این فکر می کنی که محرم چیست. مردم از محرم و حسین چه دیده اند. از زینب(س) و علی اصغر چه می خواهند. عاشورا چه فلسفه ای دارد. مردم چه می جویند و با خود می اندیشی که رمز ماندگاری قیام امام حسین(ع) در چیست. و بعد با مردم هم صدا می شوی و زمزمه می کنی حسین، حسین(ع)... ناهید جعفرپورکامی (کیهان-25/10/86) موضوع مطلب : پیوندها لوگو لینک های مفید آمار وبلاگ
امکانات جانبی |
