|
خا نه دوست 
درباره وبلاگ  آخرین مطالب
تو را غایب نامیده اند، چون «ظاهر» نیستی، نه اینکه «حاضر» نباشی. «غیبت» به معنای «حاضرنبودن»، تهمت ناروائی است که به تو زده اند و آنان که بر این پندارند، فرق میان «ظهور» و «حضور» را نمی دانند، آمدنت که در انتظار آنیم به معنای «ظهور» است، نه «حضور» و دلشدگانت که هر صبح و شام تو را می خوانند، ظهورت را از خدا می طلبند نه حضورت را. وقتی ظاهر می شوی، همه انگشت حیرت به دندان می گزند با تعجب می گویند که تو را پیش از این هم دیده اند. و راست می گویند، چرا که تو در میان مائی، زیرا امام مائی. جمعه که از راه می رسد، صاحبدلان «دل» از دست می دهند و قرار از کف می نهند و قافله دل های بی قرار روی به قبله می کنند و آمدنت را به انتظار می نشینند... و اینک ای قبله هر قافله و ای «شبروان را مشعله»، در آستانه آدینه ای دیگر با دلدادگان دیگری از خیل منتظرانت سرود انتظار را زمزمه می کنیم. بی گل و یار چرا؟ آینه بی اثر شود گر که تو جلوه گر شوی روشنی سپیده دم هم نفس سحر شوی ای مه من چه می شود از افق زلال عشق پرده زرخ برافکنی جلوه کنی بدر شوی ریخته بال و پر مرا ای همه بال و پر مرا سوی تو بال و پرزنم بال و پرم اگر شوی صبر و قرار تابکی؟ بی گل و یار تابکی؟ جان زتنم برون شود تا ز دلم خبر شوی خسته ز کار و بار ما جانب خود بخوان مرا ترسم از آن که سوی ما آیی و خسته تر شوی چهره ز اشک شسته ام خانه ز غیر رفته ام تا که تو میهمان این خسته خونجگر شوی «یاسر» اگر براه وصل آینه دار غم شدی بعد صبوری عاقبت همقدم ظفر شوی حسرت دیدار روز و شب کار دلم ناله و آه است بیا بی تو عمر همه عالم به تباه است بیا صبر ایوب مرا نیست که هجر تو کشم دل طوفان زده ام چشم به راه است بیا بی تو ای ماه، زمین عرصه دلتنگی هاست جلوه روی تو چون جلوه ماه است بیا شب و روزم همه در حسرت دیدار گذشت روی زرد و دل بیمار گواه است بیا دگر از جور زمان سخت به تنگ آمده ایم روز ما چون شب تاریک سیاه است بیا وعده کردی شرر ظلم اگر شعله کند خواهی آمد که همان لحظه و گاه است بیا چشم دلسوختگان منتظر مقدم توست سایه ات بر سر ما عزت و جاه است بیا علی غنی زاده- ارومیه موضوع مطلب : پیوندها لوگو لینک های مفید آمار وبلاگ
امکانات جانبی |
