شب است و سکوت است و ماه است و من
فغان و غم و اشک و آه است و من

شب و خلوت و بغض نشکفته ام
شب و مثنوی های ناگفته ام

بگو بشکفد بغض پنهان من
که گل پر زند از گریبان من

مرا کشت خاموشی لالاه ها
دریغ از فراموشی لاله ها

کجا رفت تاثیر سوز دعا؟
کجایند مردان بی ادعا؟

کجایند شور آفرینان عشق
علمدار مردان میدان عشق

همانان که از باده ی دیگرند
همانان که گمنام و نام آورند

من از انتهای جنون آمدم
من از زیر باران خون آمدم

ز دستی که با خون چراغانی گشت
ز دستی که پر ثور و عرفانی گشت

کنون صبر باید بر این داغ ها
که پر گل شود کوچه ها باغ ها

گل اشکم شبی وا می شد ای کاش
شهادت قسمت ما می شد ای کاش