سحرم  باد صبا داد مبارک خبری

گفت برخیز و به آفاق نما یک نظری

که صفا بخش دلت جلوه ی انوار شود

هاتف نور ز طبع تو نماید گذری

آسمان جلوه ای از روی نگار است ببین

بگشا دیده که روح تو زند بال و پری

زکواکب برسد مژده ی میلاد نبی(ص)

تا کند شاد از این مژده دل هر بشری

قاصد ماه ربیع است وهلال مه نو

که دهد نور ز آفاق به هر بام و دری

مشک بیز است صبا بر سر هر شهر و دیار

ز ختا  و خُتن آورده به ما مشک تری

صدر مجلس بنشین جام بگیر از ساقی

هم غنیمت شمر ایام اگر با خبری

شب میلاد محمد(ص)که چراغانی بود

شد پدیدار عجائب چه مبارک سحری

حور وغلمان همه مسرور وملائک خندان

که به دامان بنهد آمنه زیبا پسری

چه مبارک پسری زاد که اقلیم وجود

تا ابد می کند از نور رخش جلوه گری

شده از یُمن قدومش همه ی أرض وسماء

تا صف حشر مبارک به نظام بشری

تا مقارن شده میلاد مه ومهر به هم

صبح صادق شده طالع سر هر رهگذری

عید مسعود شد اسعد ز امام صادق(ع)

چه مبارک پسری وچه مبارک پدری

تا شود سایه فکن چتر ولایت به جهان

شجر طیبه را داد خدا بار و بری

تا ز مصباح و ز مشکوة ولایت اسلام

همره  گردش ایام کند جلوه گری

بت و بتخانه وآتشکده نابود شود

نور توحید به انسان بنماید گذری

تا که از احمد(ص)و از کوثر و از آل علی(ع)

یازده کوکب دُرّی بدرخشد قمری

نهم ماه ربیع است جلوس مهدی(عج)

هفت اقلیم جهان است از او معتبری

در تپش قلب همه عالم از این نور امید

تا نماید به همه منتظرانش نظری

هست امید (رهائی) که شود سایه فکن

بر سرش حضرت او و بزند بال و پری

(اثرطبع استادحاج علی محمد رهائی شهرضائی)