کارگزاران:
ما باید مدافع یک برنامه آموزشی سکولار باشیم!

روزنامه کارگزاران روز گذشته طی
مطلبی در ستایش آمریکا(!) با عنوان «اینجا واشنگتن است؛ عدالت و آزادی» (!) به
توصیف فعالیت جریان های چپ آمریکایی پرداخته و نوشت: «آموزش عمومی باید نقش محوری
در هر نوع برنامه چپ گرایانه ایفا کند و باید به شیوه ای برای آن سرمایه گذاری کرد
که مرکزیت آن را منعکس کند. ما باید مدافع یک برنامه آموزشی سکولار باشیم، برنامه
ای با محتوای فکری قوی که به شیوه ای خلاقانه توسط معلمانی تعلیم داده می شود که
مورد احترام اند و حق الزحمه شان به شایستگی پرداخت می شود. ضمناً باید مدافع آن
مدارسی باشیم که در آنها تبعیض طبقاتی و نژادی حاکم نیست. «تفاوت» (خاصه تفاوت
مذهبی) باید بیشتر در ساعات پس از مدرسه و کلاس های آخر هفته در برنامه ها لحاظ
شود، ولی باید تحمل فی المثل حجاب اسلامی و سمبل های یهودیان را داشته باشیم، لازم
نیست همچون سکولاریست های ژاکوبنی باشیم.

برای حمایت از دوستان در سرتاسر
جهان راه های فراوان دیگری پیش روی ما است. اینکه ما باید حقیقتاً برای انجام این
کار تلاش کنیم، اینکه فقط باید به طرفداری از مردان و زنان متعهد به آزادی، برابری
و دموکراسی دست به چنین کاری زنیم (و از حمایت جنبش های ضدلیبرال سر باز زنیم، فقط
به خاطر اینکه ضدآمریکایی اند)- این است آزمون حقیقی چپ جهانی یا انترناسیونالیسم
چپ گرا.

امروزه باید درباره خصومت مان با
بنیادگرایی مذهبی صراحت داشته باشیم؛ بنیادگرایی مذهبی در همه روایت هایش. زیرا
تاکنون تهدیدکننده ترین شکل آن همین است. در اینجا ما سر و کار داریم با نفرت
آرمان گرایانه از هر چیزی که چپ غربی نماینده آن است (یا باید باشد)؛ در اینجا ما
شاهد شوق و حمیتی متعصبانه، نابردباری بی رحمانه، و نوعی کیش مرگ ایم، تعهدی پرشور
به انقیاد زنان، یهودی ستیزی شرورانه و خصومتی فراگیر نسبت به لیبرالیسم و
دموکراسی.»