الا یا ایهاالساقی ز می پرساز جامم را
که از جانم فرو ریزد هوای ننگ و نامم را
از آن می‌ ریز در جامم که جانم رافنا سازد
برون سازد ز هستی، هسته‌ی نیرنگ و دامم را
از آن می‌ ده که جانم را ز قید خود رها سازد
به خود گیرد زمامم را، فرو ریزد مقامم را
توی ای پیک سبک باران دریای عدم از من
به دریادار آن وادی رسان مدح و سلامم را

منبع: ماهنامه سبزسرخ شماره 59