شاید خیلی‌ها این مرد را به خاطر سوابق علمی درخشانش بشناسند.

شاید خیلی‌ها این مرد را به خاطر کتاب «معرفت شناسی اجتماعی» اش بشناسند که در سال 1385 به عنوان کتاب سال ایران برگزیده شد.
شاید خیلی‌ها با شنیدن اسم این مرد، یاد سالها تدریس "فلسفه علم" و " فلسفه غرب" اش در دانشگاه تهران بیفتند.
شاید خیلی ها هم به تازگی اسم او را شنیده باشند، همین چند ماه پیش که شهر به شهر و دانشگاه به دانشگاه می رفت تا توافق ژنو را از منظر حقوقی و فنی نقد کند. چون معتقد بود در پس این توافق، استقلال کشور به خطر افتاده است. البته این روزها هم جلسات بازپرسی و دادگاهش به این خاطر برقرار است اما برای چنین آدمی، اساسا این چیزها ترمز محسوب نمی شود!
و شاید هم خیلی‌ها او را با عکس معروفش در راهپیمایی 22 بهمن سال 92 بشناسند که مثل یک آدم عادی، برگه هایی با محتوای نقد توافق ژنو را میان مردم پخش می کرد!
اما این مرد، هویت اش با هیچ کدام از اینها تعریف نمی شود! با اینکه سالها سفیر ایران در فیلیپین بوده و چند سال هم رییس اداره سازمانهای بین المللی وزارت خارجه؛ با اینکه دکترایش را از دانشگاه لیدز انگلستان گرفته؛ اما نه دچار محافظه کاری شده و نه مصلحت اندیشی های کاذب!
این مرد هنوز یک «انقلابی» به معنای واقعی کلمه است! این مرد نه فقط بر سر کلاس های درسش؛ بلکه خارج از کلاس هایش هم برای دیگران یک الگو و استاد است.
این مرد مصداق همان مومنی است که در هیچ چارچوب نمی گنجد؛ این مرد کسی است که ساختارها و عناوین و القاب نتوانسته مهار یا استحاله اش کند؛ و برای خیلی از من و هم نسلان من یادآور شجاعت، غیرت و مردانگی است ..

.(آقای سعید زیبا کلام)