خواهرم! دشمن قبل از آنکه از سلاح من بترسد، از سیاهی چادر(حجاب) تو می هراسد.

فرازی از وصیت نامه یک شهید

بسم الله الرحمن الرحیم

اگر می توانید گمنام بمانید پس چنین کنید.
امام علی

دعا کنید که من ناپدیدتر بشوم
که در حضور خدا روسپیدتر بشوم

بریده‌های من آن‌سوی عشق گم شده‌اند
خدا کند که از این هم شهیدتر بشوم

که ذره‌های مرا باد با خودش ببرد
که بی‌نهایت باشم مدیدتر بشوم

به جست‌وجوی من و پاره‌های من نروید
برای گم شده تن پی کفن نروید

به مادرم بنویسید جای من خوب است
که بی‌نشانه شدن، در همین وطن خوب است

در این حدود، من پاره پاره خوشبختم
در آستان خدا بی‌کفن شدن خوب است

همیشه مهدی موعود در کنار من است
و دست‌های اباالفضل سایه‌سار من است

خدا قبول کند اینکه تشنه جان دادم
و کربلای جدیدی نشانتان دادم

به جست‌وجوی من و پاره من نروید
برای گم شده تن پی کفن نروید

میان غربت تابوت‌ها نخواهیدم
به زیر سنگ مزار ـ ای خدا! ـ نخواهیدم

منم و خار بیابان که سنگ قبر من است
دعای حضرت زهرا مزید صبر من است

خدا که خواست ز دنیا بعیدتر بشوم
که زیر بارش سرب و اسید، تر بشوم

خودش به فکر من و تکه‌های من است
دعا کنید از این هم شهیدتر بشوم

سودابه مهیجی

شب است و سکوت است و ماه است و من
فغان و غم و اشک و آه است و من

شب و خلوت و بغض نشکفته ام
شب و مثنوی های ناگفته ام

بگو بشکفد بغض پنهان من
که گل پر زند از گریبان من

مرا کشت خاموشی لالاه ها
دریغ از فراموشی لاله ها

کجا رفت تاثیر سوز دعا؟
کجایند مردان بی ادعا؟

کجایند شور آفرینان عشق
علمدار مردان میدان عشق

همانان که از باده ی دیگرند
همانان که گمنام و نام آورند

من از انتهای جنون آمدم
من از زیر باران خون آمدم

ز دستی که با خون چراغانی گشت
ز دستی که پر ثور و عرفانی گشت

کنون صبر باید بر این داغ ها
که پر گل شود کوچه ها باغ ها

گل اشکم شبی وا می شد ای کاش
شهادت قسمت ما می شد ای کاش