قرآن
- کسی حق ندارد به قرآن محمد گوش کند. اینها سحر است، جادوست. مراقب باشید. نگذارید فرزندانتان به محمد گوش فرا دهند.
در تاریکی شب کنار کعبه ایستاده بودند و به صدای محمد که داشت قرآن می خواند، گوش می کردند... اصلاً متوجه روشن شدن هوا نشده بودند. با طلوع خورشید، چهره های همدیگر را دیدند و...
- تو اینجا چکار می کنی؟
- خودت برای چه از دیشب تا حالا اینجا ایستاده ای؟
- هر دوی شما حماقت کرده اید؟ نمی گویید...
- پس شما چی؟
- من می خواستم بدانم اینکه ادعای پیامبری می کند، چه چیزی در چنته دارد. همین!
- ولی انصافاً صدای زیبایی دارد.
- خجالت بکشید، سحرتان کرده. برای شما زشت است!
- یکبار که عیبی ندارد، قول بدهیم دیگر این طرف ها پیدایمان نشود، آخر...
- بله اگر مردم ما را اینجا ببینند، روزگارمان سیاه می شود.
- بهتر است زودتر برویم. آفتاب کاملاً بیرون آمده است.
¤¤¤
فردا صبح دوباره همدیگر را دیدند و باز بگو مگو شروع شد. ابوجهل و ابوسفیان و اخنس ابن شریق! آمده بودند قرآن محمد را بشنوند!
نماز
نماز ظهر بود. رکعت چندم، خاطرم نیست. به سجده رفتیم، خیلی طولانی شد. هرچه ذکر گفتیم سر از سجده بر نداشت. سابقه نداشت اینقدر سجده را طول دهد. حوصله ام تنگ آمد، سر از سجده برداشتم... حسن و حسین روی دوش پیامبر بازی می کردند، صبر کرد تا از دوشش پایین آمدند، سپس سر ازسجده برداشت.
¤¤¤
«خدا رحمت را از دل شما کنده .من درباره شما چه می توانم بکنم.» این جمله را در جواب کسانی می گفت که می گفتند «ما هرگز فرزندانمان را نمی بوسیم، اما شما حتی در نماز هم حسنین را می بوسید.»
¤¤¤
در نماز جماعت مراعات همه را می کرد. می گفت دلم می خواهد بیشتر در نماز بایستم اما همین که صدای گریه طفل یکی از زنانی را که در صف ایستاده می شنوم، از قصد خود منصرف می شوم و نماز را کوتاه می کنم.سه نفر
تمام خویشان و نزدیکان را دعوت کرده بود، برای بیان رسالت و دعوت ایشان به سوی نور.
سفره پهن شد و ظرف آبگوشت کوچکی در آن نهاده شد، همه منتظر بقیه غذاها بودند، اما کاسه ها یکی یکی از همان ظرف پر می شد و به دست میهمانان می رسید. همه سیر شده بودند، اما هنوز آبگوشت ظرف کوچک، تمام نشده بود.
غذا که تمام شد، سه بار و هر بار بلند ورسا رسالتش را عنوان کرد و در میان بهت و حیرت حاضران دست یاری به سویشان دراز کرد، اما هر سه بار فقط و فقط، یک نفر، فقط یک نفر از آن همه قوم و خویش، پاسخش گفت.
¤¤¤
سه نفری ایستاده بودند کنار کعبه و دولا و راست می شدند.
پرسیدم: اینها چه کار می کنند؟

- آن که جلو ایستاده محمد است، پسر عبدالمطلب.
می گوید پیامبر است و دین جدیدی آورده .الان هم دارند نماز می خوانند. آن یکی پسر عمویش، علی است. نوجوان است وخام! آن هم خدیجه است، ثروتمندترین زن مکه.
نمی دانم چه شد. که همسر محمد شد.همسایه
هر روز که از خانه بیرون می آمد همین آش و همین کاسه بود. داستان همان داستان روز قبل... زباله و خاکروبه و سنگ و چوب و... یکبار هم که شکمبه گوسفند. بد همسایه ای بود؛ این یهودی. حالا هم که سخت بیمار شده بود و در بستر افتاده بود.
¤¤¤
- دیدم چند روزی است، پیدایت نیست، گفتند، بیماری.
آمدم حالت را بپرسم!
به همین سادگی. ایمان آورد. یهودی ایمان آورد.غار
از بازار می گذشت. نرم و با تامل. دید مردی قمار می کند.
اول شترش را باخت.بعد خانه اش را، بعد هم ده سال از زندگی اش. آنقدر ناراحت شد که رفت بیرون از شهر. به غارحرا زیاد می رفت آنجا.گاهی یک ماه تمام. نیایش و دعای درغار شده بود یار لحظه های تنهایی و دل شکستگی اش.
¤ فرشته ای نزدش آمد و گفت:ای محمد، خدایت سلام می رساند. و می فرماید:اگر بخواهی تمام ریگ های مکه را برایت طلا سازم!
سر به آسمان کرد وگفت: پروردگارا، می خواهم روزی سیر باشم و سپاس تو گویم و روزی گرسنه باشم و از تو درخواست کنم.
گردو
دیر کرده بود. هیچ وقت برای نماز جماعت دیر نمی آمد.
نگرانش شدند و رفتند دنبالش. توی کوچه باریکی پیدایش کردند. دیدند روی زمین نشسته، بچه ای را سوار کولش کرده و برایش نقش شتر را بازی می کند.
- از شما بعید است، نماز دیر شد.
رو به بچه کرد وگفت:«شترت را با چند گردو عوض می کنی» و بچه چیزی گفت. گفت بروید گردو بیاورید و مرا بخرید. کودک می خندید، پیامبر هم.
¤ گفتم ای جبرئیل، تفسیر صبرچیست؟
گفت: آن است که آدمی درسختی شکیبایی کند. همان گونه که در شادی شکیبایی می کند و در هنگام نیاز صبر پیشه کند.
چنانچه در وقت بی نیازی، و در بلا وگرفتاری خویشتن داری کند، همان گونه که درعافیت و سلامت.
و (صابر کسی است که) از حال خود و بلایی که به او رسد، نزد کسی شکایت نکند.
عصای موسی
نشسته بود توی مسجد. یکدفعه کمی جا به جا شد و پای راستش را دراز کرد. بعد به آرامی پرسید:«این پا شبیه چیست؟»
هر کس به مبالغه چیزی گفت. از ستون هستی تا عصای موسی پیش رفتند. لبخندی زد و باز هم کمی جا به جا شد.
پای دیگرش را دراز کرد و گفت:«شبیه این یکی است.»
خیانت در امانت
مسلمانان قلعه های هفتگانه خیبر را محاصره کرده بودند مدتی بود آنجا بودند طوری که دیگر آذوقه ای نمانده بود و گرسنگی فشار می آورد. روزی چوپان سیاهی آمد و گفت:«من چوپان یهودی ها هستم. این اسلام که می گوئید، چیست؟»
گفتند. گفت«من ایمان آوردم. حالا تکلیفم با این رمه چیست.» پیامبر گفت:«در آئین ما خیانت در امانت وجود ندارد. رمه را ببر به صاحبانش بازگردان.»
مهمان
¤ هنگامی که برایش مهمان می رسید، با او هم غذا می شد و تا مهمان دست از غذا نمی کشید، با او همراهی می کرد.  ((کیهان/87-5-8))

بوی گل

غار حرا آن روز
بوی تو را می داد
بوی تو، بوی گل
بوی خدا می داد
¤ ¤ ¤
غار حرا می گفت:
از خاطرات دور
از آن شب زیبا
از آسمان، از نور
¤ ¤ ¤
می گفت: وقتی تو
می آمدی این جا
در چشم هایت بود
نور خدا پیدا
¤ ¤ ¤
نور خدا تابید
نوری که قرآن شد
چشم و دل دنیا
با آن چراغان شد
محمد عزیزی «نسیم»

به یاد بسیجی شهید «فرج فرامرزی»
به خلوت خدا راه یافته اند

الهی! بعد از توفیق دادن اگر لیاقت داشته باشم مرا به صف شهدای اسلام ملحق فرما، خدایا! از تو می خواهم که مرا جزء شهدای گمنام قراردهی زیرا عاشق با معشوقش درخلوت خیلی خوب راز و نیاز می کند.
خدایا دراین لحظه ها عشق و علاقه عزاداری امام حسین (ع) را از ما مگیر، اگر صدها بار مرا بکشند و زنده شوم از گریه کردن برمولایم حسین (ع) و اهل بیت خسته نمی شوم. به همه خانواده ام و فرزندانم سفارش می کنم که درخط ولایت فقیه باشند چون ولایت فقیه همان ولایت حضرت علی (ع) و پیامبراکرم (ص) است.
مداح با صفای اهل بیت شهید «فرج فرامرزی»، سال 1325 در شهر تبریز بدنیا آمد و سال 1366 در بیمارستان حضرت امام خمینی (ره) تبریز بر اثر جراحات وارده درعملیات نصر 7 به شهادت رسید.
ستاد یادواره شهدای مارالان تبریز

روزنامه صهیونیستی هاآرتص اخیراً در مقاله ای به قلم «جدعون لیفی» تحلیل گر برجسته خود و تحت عنوان «سرکوب با بولدوزر، ابداع فلسطینی نیست» به چند عملیات شهادت طلبانه اخیر فلسطینی ها که با بولدوزر انجام شد، اشاره می کند و به جوانان فلسطینی حق می دهد که...

این مقاله را که توصیفی از جنایات رژیم صهیونیستی است در ادامه می خوانید.¤

ما با بولدوزر به خانه ها و باغ های فلسطینیان و حتی به خود آنها حمله می کردیم و با عنوان «کشتی کج» همه چیز حتی پیکرهای آنان را زیر زنجیرهای بولدوزر له می کردیم ولی اکنون با همان چوب رانده می شویم.

اسرائیل می تواند ادعا کند که اولین کسی نیست که سلاح هسته ای را وارد خاورمیانه کرد ولی درباره وسایل کشتار دیگر نظیر حمله با بولدوزر نمی تواند چنین ادعایی داشته باشد. فلسطینی ها بولدوزر را به عنوان سلاح کشتار و نابودی انسانها ابداع نکرده اند و انسانهایی نیستند که پس از این نیز بخواهند چنین کنند. آنها تنها در حال تقلید از روشهایی هستند که ما به عنوان «سرکوب» بر ضد آنها به کار بردیم و در واقع همان تاریخ تلخ اشغال اکنون بر ضد ما اجرا می شود و این نتیجه رفتارهای خودمان است.

بیایید برای یک لحظه هم که شده 416 روستای فلسطینی را که اسرائیل در سال 1948 با خاک یکسان کرد- زمانی که بولدوزرهای عظیم الجثه دی 9 وجود نداشت- فراموش کنیم و به اسلحه ای تازه تر بیندیشیم. بولدوزر به دست اسرائیلی ها به سلاحی کشنده تر و هولناک تر بدل شد و هیچ ابزار یا ماشین جنگی عظیم الجثه تر از آن نیست و با این حال ما با این غولهای بد صدا کودکانی را که سنگ می پرانند دنبال می کنیم و شاید تاکنون چندین کودک زمین خورده و زیر زنجیرهای بولدوزر نیست شده باشند.

با اینکه ما می گوییم فلسطینی ها هم مثل ما از بولدوزر استفاده کردند باید بگوییم که بولدوزر ما با آن مینی تراکتور فلسطینی هرگز قابل مقایسه نیست ما بولدوزرهایی با ارتفاع 6 متر و وزن 60 تن را برای تخریب خانه ها و مزارع این مردم و دنبال کردن تظاهر کنندگان استفاده می کنیم که تنها عبور آن از کنار ساختمانها کافیست تا تمام شیشه ها در اثر صدا و لرزش ناشی از آن خرد شود و آنها تراکتوری کوچک زرد رنگی را که به عنوان لودر به کار می رفته را در یک لحظه، آنهم توسط جوانی که از چندین دهه جنایت ما زخمی قدیمی در سینه داشته، به چند خودروی اسرائیلی می کوبند و تنها چند نفر آن هم به دلیل وحشت و زمین خوردن هنگام فرار زخمی می شوند.

به سمت رفح بروید و در مسیر در خان یونس توقف کنید تا نتایج ویرانگری و وحشیگری را که در آنجا بر هم انباشته شده مشاهده کنید. محله هایی که به کلی به یک تپه خاک بدل شده و اسباب و اثاث خانه های مردم با خاطره هایشان به زباله هایی زیر دندان زنجیرهای بولدوزر تبدیل شد.

آیا تاکنون خیابانی که با بولدوزر با خاک یکسان شده است را دیده اید؟ ماشین ها مثل قوطی کبریت له می شوند و منازل به کوهی از سنگ ریزه و آجر پاره بدل می شوند. تمام خیابانهای رفح دهها و بلکه صدها برابر بدتر و دلخراشتر از شرایطی را که این هفته در خیابان ملک داوود دیدیم، دارند و آیا این حادثه جای گریستن بر خود و مظلوم نمایی دارد؟! به عنوان مثال در سال 2004 بیش از 10700 فلسطینی به افرادی بی سرپناه بدل شدند چرا که اسرائیل 1404 خانه را ویران کرد و تنها به بهانه اهداف میدانی در عملیاتی موهوم این عمل را توجیه کرد. در شهر کوچک جنین 560 خانه را ویران کردند و راننده بولدوزر اسطوره ای ما «کردی» تعریف می کرد که چگونه ویسکی می خورد و مست می کرد و جنین را به میدان بازی همچون بازی «تیدی کولیک» بدل کرده بود و با شادی و خوی وحشی گری تمام خانه ها را ویران می کرد. در عملیات «کمان در ابر» که بولدوزر در آن بعنوان یک سلاح استفاده شد اسرائیل در یک روز 120 خانه را با خاک یکسان کرد و تنها کسانی می توانند درک کنند حمله با بولدوزرهای دی 9 چیست که در رفح یا خان یونس زندگی کرده باشند و شاهد حمله ارتش با بولدوزر به خانه ها و زن و بچه های خود بوده باشند.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

¤ به نقل از خبرگزاری قدسنا