|
خا نه دوست 
درباره وبلاگ  آخرین مطالب
اولاً: هدف امام حسین (ع) در واقعه کربلا کشتن عموم مردم نبوده است، بلکه هدف اصلى حضرت بیدارى امت اسلامى است، و کشتن دشمن باید در حدّ ضرورت باشد. ثانیاً: مسأله اثبات مظلومیت امام حسین (ع) است که در طول تاریخ مردم را به او متوجه ساخته و دلها را سوزانده است و منجر به نهضتها و شورشهایى بر علیه حکومت یزید و یزیدیان شده است. ثالثاً: حضرت اباالفضل (ع) مىدانست که چه آب بیاشامد و چه نیاشامد او و برادرش امام حسین (ع) کشته خواهند شد و هرگز از این میدان جان سالم به در نخواهند برد، زیرا دشمنان مصمّم به قتل او و جوانان بنى هاشم هستند، لذا چه بهتر که با لب عطشان به ملاقات پروردگارش رفته و به شهادت نائل آید. شاهد مطلب این است که اگر انسان بداند که آشامیدن آب سبب نجات او است خوردن آب بر او واجب مىگردد، ولى حضرت عباس (ع) از زندگى و بقاى خود قطع امید نموده و کشته شدن خود را حتمى مىدانست. رابعاً: حضرت عباس (ع) این را خیانت مىدانست که خود آب بیاشامد در حالى که امام حسین (ع) و عیالاتش و تمام اهل بیتش تشنه هستند. این خلاف ادب است که امام او تشنه باشد و انسان خود را سیراب کند. خامساً: ایثار از سجایا و اخلاق نیکوى اهل بیت بوده است. حضرت عباس (ع) در این واقعه نهایت ایثار و از خودگذشتگى را نسبت به امام حسین (ع) و اهل بیت او نشان داده است، همان گونه که پدرش حضرت امیرمؤمنان و فاطمه زهرا و امام حسن و امام حسین، از خود گذشتگى کرده و با سه روز روزه هنگام افطار، غذاى خود را به مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند و خود با آب و شکمى گرسنه به سر بردند. ( بر گرفته از سایت دینی پرس و جو) موضوع مطلب : پیوندها لوگو لینک های مفید آمار وبلاگ
امکانات جانبی |
