به یاد بسیجی شهید «عباس آقامحمدی»

تو رفته ای و پر از زخم مانده ام تنها

بسیجی شهید «عباس آقامحمدی» فرزند «تقی»، سال
1336 در منطقه کن و سولقان متولد شد. در زمان قیام برای انقلاب اسلامی به قم می
رفت و اعلامیه می آورد و پخش می کرد. از اول روز تا اواخر شب فعال بود و در
تظاهرات و کارهای مربوط به قیام شرکت داشت. همیشه زیر صندلی ماشینش پر از اعلامیه
بود و با وجود خطرات زیادی که برایش داشت با شجاعت اعلامیه ها را میان مردم پخش می
کرد.

پس از پیروزی انقلاب در پایگاه بسیج فعالیت می
کرد. منافقان به مسجد حمله کردند و می خواستند اسلحه خانه را بگیرند. عباس با
شنیدن صدای تیراندازی با آنان درگیر شد و درهمانجا بدست منافقان در 23/12/1357، در
حالی که درست یک ماه از انقلاب می گذشت به شهادت رسید.

به یاد بسیجی شهید «سید یحیی معنوی»

سرافرازی نباشد عاشقان را جز به سربازی

شهید «سیدیحیی معنوی» در سال 1347 در روستای
رحمت آباد گلپایگان دیده به جهان گشود.وی در خانواده ای مذهبی و زحمتکش پرورش یافت
و پس از گذراندن دوران تحصیلات ابتدایی به تحصیلات راهنمایی مشغول شد. از همان
اوان کودکی با وجود سن کم، همراه پدر کار می کرد. وی در سال 1360 به تهران آمد و
حدود یک سال به کارهای فنی مشغول بود و در اوایل سال 1361 با لبیک به فرمان امام
امت به جبهه های جنوب اعزام شد.

با وجود اینکه به دلیل مشکلات اقتصادی خانواده
موفق به ادامه تحصیلات تا مقاطع بالا نشده بود ولی از آگاهی و بینش عقیدتی و سیاسی
بالائی برخوردار بود، تا جائی که در وصیتنامه اش سعادت و خوشبختی واقعی را در
شهادت می داند و پیام و سفارش وی پیوسته اطاعت از امام و ولایت فقیه است. تا
جائیکه او در وصیتنامه اش سعادت و خوشبختی واقعی را در شهادت می داند و سفارش و پیام
وی پیوسته اطاعت از امام و ولایت فقیه است.

یحیی بنا به گفته دوستانش در جبهه از روحیه
بالایی برخوردار بود و باعث تقویت روحیه دیگر همرزمان خود می شد و با اینکه چند
نفر از دوستان و همرزمانش در کنار وی شهید شده بودند. همچنان در مناطق عملیاتی حق
علیه باطل دست از یاری دین خدا برنمی داشت و از اسلام و قرآن و کیان مملکت دفاع می
کرد. او فردی مؤمن و متعهد بود و آرزوی شهادت در راه خدا را داشت. او سرانجام در
تاریخ

3/3/1361 در عملیات
پیروزمندانه بیت المقدس و در حین آزادسازی خرمشهر به خیل عاشقان حضرت حق تعالی
پیوست.

از نوشته بسیجی شهید «غلامعلی محبی»

خداوند شهیدان را دوست دارد

پدر و مادر عزیزم! سلام گرم فرزند خودتان را از
جبهه جنگ و صفه حق علیه باطل بپذیرید و اکنون که در مقابل دشمن بعثی به فرمان
رهبرم و برای دفاع از حریم مقدس اسلام قرار گرفته ام شادمانم. پدر عزیزم اگر شهادت
نصیبم شد و به شهیدان پیوستم در مقابل دشمنان اسلام و منافقان گریه نکنید و شادمان
باشید که خداوند دوست دارد شهیدان را. سعی کنید امام امت این چراغ هدایت و امید
مستضعفان را تنها نگذارید. سفارش به برادرم که هیچ وقت خود را از خط امام و ولی
فقیه دور نکند، اگر دور شوید منحرف خواهید شد و در مدت کوتاه به پرتگاه ظلمانی
خواهید رفت.

                                     از نوشته سردار شهید «سید داوود علوی»

اعمال خود را برای رضای خدا انجام دهید

پیوسته به فکر و ذکر خداوند مشغول باشید که «الا
بذکرالله تطمئن القلوب» کارها و اعمال خود را خالص برای رضای خداوند تبارک و تعالی
انجام دهید. بسیار مناجات و دعا کنید که همانا هیچ چیز نزد خداوند، گرامی تر از
دعا نیست. قرآن را زیاد بخوانید، زیرا خداوند، دلی را که قرآن را دریافته، معذب
نمی کند. نماز را اول وقت، به جای آورید و در راه خدا جهاد کنید که عمل به اینها
راه نجات وسعادت است. ذکر صلوات همیشه بر زبانتان باشد که موجب وسعت دل و ضامن
سلامت روح انسان است. خود را به زیباترین مکارم اخلاقی بیارایید و با خدا و خلقش
با صداقت رفتار نمایید. زیرا که مکارم، صفاتی است که موجب کرامت انسان می شود...

سردار شهید «سید داوود علوی» معاون گردان تخریب لشکر 31
عاشورا، سال 1342 در شهرستان سراب آذربایجان شرقی متولد شد و سال 1365 در عملیات
کربلای پنج (شلمچه) به شهادت رسید.

هیئت رزمندگان آذربایجان شرقی

از نوشته سرباز شهید «محمد عسگری»

جاوید باد همیشه حزب الله