چرا باید از فلسطین حمایت کنیم؟ (1)

بهترین و موجه‌ترین دلیل برای انجام هر کاری، عمل به حکم «عقل» و «عدل» است. چنان چه حتی عبادت خداوند متعال نیز به حکم عقل و عدل انجام می‌پذیرد. (عدل یعنی قراردادن هر چیزی در جای خودش. لذا انجام به موقع هر عملی که مقتضای آن ایجاب کند، عمل به عدل است و عدم انجام آن نیز نقطه‌ی مقابل عدل، یعنی «ظلم» است. چه به خود و چه به دیگران. در هر حال حکم عقل و عدل در انسان وظیفه و تکلیف را ایجاب می‌نماید و آن گاه پاسخ «چرا؟» همان «انجام تکلیف و وظیفه» می‌شود.

اینک باید با این معیار موضوع کمک به فلسطین را مورد بررسی قرار دهیم تا ببینیم که آیا عمل به «عقل و عدل» یا همان عمل به تکلیف و وظیفه است، یا عملی غیر عقلانی و غیر عادلانه‌ای است که موجب ظلم به خود یا دیگران می‌گردد؟

اگر چه تمامی کسانی که به هر بهانه‌ای مخالف کمک‌های شخصی یا اجتماعی یا سیاسی ملل و کشورهای مسلمان به فلسطین و لبنان در مقابله با اسرائیل هستند، خود به صورت مستقیم و غیر مستقیم به آمریکا، اسرائیل و در یک کلمه «صهیونیسم بین‌الملل» خدمت می‌کنند و هیچ سؤالی هم نمی‌کنند که چرا و به چه قیمتی باید این خدمتگزاری را انجام دهند، اما در عین حال این شبهه را ایجاد می‌کنند که فلسطین یک مسئله‌ی منطقه‌ای است که اگر خیلی تعمیم دهیم،‌ نهایت گستره‌ی آن جامعه‌ی عرب را پوشش می‌دهد، لذا دیگران و به ویژه ایران و ایرانی‌ها نباید هیچ کمکی به آن نمایند(؟!) چنان چه مقام معظم رهبری می‌فرمایند:

« ... گاهی شنیده می‌شود که کسانی می‌گویند: فلسطین یک مسأله‌ی عربی است. این سخن به چه معنی است؟ اگر مقصود آن است که عرب، احساسات خویشاوندانه‌تری دارد و مایل است خدمت و مجاهدت بیشتری تقدیم کند،‌این چیز پسندیده‌ئی است و ما به آن تبریک میگوئیم. ولی اگر معنی این سخن آن است که سران برخی کشورهای عربی به ندای یا للمسلمین مردم فلسطین کمترین توجهی نکنند و در قضیه‌ی مهمی مانند فاجعه‌ی غزه با دشمن غاصب و ظالم همکاری کنند و بر سر دیگران که ندای وظیفه، آرامشان نمی‌گذارد فریاد بکشند که شما چرا به غزه کمک می‌کنید، در این صورت هیچ مسلمانی و هیچ عرب غیور و با وجدانی‌ این سخن را نمی‌پذیرد و گوینده‌ی آن را از سرزنش و تقبیح معاف نمی‌‌سازد...

کمک همه جانبه به مردم فلسطین و حمایت کامل از آنان واجب کفائی بر همه‌ی مسلمانان است. دولت‌هائی که به جمهوری اسلامی ایران و برخی دیگر از کشورهای مسلمان به خاطر کمک به فلسطین خرده می‌گیرند، خود متحمل این کمک و حمایت شوند تا تکلیف اسلامی از دیگران ساقط شود،‌و اگر همت و توان و شجاعت آن را ندارند، بهتر است به جای خرده‌گیری و کارشکنی، قدرشناسِ اقدامات مسئولانه و شجاعانه‌ی دیگران باشند.» (14/12/1387)

در بررسی مسئله‌ی چرایی دفاع از فلسطین، از منظر عقل و عدل، ممکن است این شبهه ایجاد شود که «هر چقدر هم دفاع از حقوق، جان و مال مسلمانان لازم و واجب باشد، باز منافع خودمان اولی‌تر است، در هر حالی که ما به خاطر دفاع از فلسطین در فشارهای سیاسی، اقتصادی، بین‌المللی و قهر شیطان بزرگ قرار گرفته‌ایم؟!»

پس، لازم است ابتدا ببینیم و بدانیم که آیا ایجاد یک دولت جعلی به نام «اسرائیل»، فقط ظلم به فلسطینی‌ها، لبنانی‌ها و بالتبع دیگر اعراب است، یا برای خود ما نیز به صورت مستقیم یک تهدید جدی قلمداد می‌گردد؟

برای روشن شدن موضوع کافی است که به اهداف ایجاد یک دولت جعلی، آن هم به قیمت قتل عام و نسل کشی مسلمانان منطقه توجه کنیم. آیا تشکیل یک دولت صهیونیستی جعلی به نام اسرائیل در قلب فلسطین و سپس گسترش سرزمین‌های اشغالی، اخراج مردم، غصب بیت‌المقدس، دست درازی به نوار غزه و طمع به لبنان و ...، فقط به خاطر قصه‌ی ساختگی و دروغ تاریخی «هولوکاست» است، یا اهداف دیگری در نظر است که همه‌ی جهان اسلام و از جمله ایران را شامل می‌گردد؟! اگر مسئله، فقط یک مسئله‌ی ملی، طایفه‌ای، منطقه‌ای و ... است، چرا آمریکا، انگلیس، اروپای متحد و کل نظام تشکیلاتی صهیونیسم بین‌الملل، با همه‌ی امکانات سیاسی، خبری، دیپلماسی، اقتصادی، نظامی، امنیتی، اطلاعاتی و ...، از آن حمایت می‌کند و با وقاحت تمام مقابل افکار عمومی جهانیان می‌ایستد و همه‌ی جنایات هولناک و نسل‌کشی‌ها را تأیید می‌کند؟!

بر همگان روشن است که از طرح ایجاد حکومت واحد جهانی به صدارت و ریاست آمریکا (تشکیلات ماسون و صهیونیسم) بیش از یک قرن می‌گذرد و تمامی سیاست‌های اقتصادی، فرهنگی، نظامی، سیاسی، خبری و ... استکبار جهانی نیز منطبق با ضرورت‌ها و ملزومات تحقق این هدف تدوین و اجرا می‌گردد.

کشورهای اسلامی و به ویژه منطقه‌ی خاورمیانه، چه به لحاظ معادن زیرزمینی (به ویژه نفت، گاز و ارانیوم) و چه به لحاظ جغرافیای سیاسی و اقتصادی، غنی‌ترین و استراتژیک‌ترین منطقه‌ی جهان است، به گونه‌ای که می‌توان آن را «رگ حیات جهان» بیان نمود.

ایجاد دولت جعلی به نام «اسرائیل» در این منطقه در واقع ایجاد یک پایگاه نظامی قدرتمند آمریکایی برای اشغال تمامی منطقه و مبدل نمودن کشورهای آن به ایالات کوچک و بزرگ تحت سیطره‌ی آمریکاست. لذا از همان ابتدا صهیونیسم به برخورداری از یک سرزمین (اگر چه اشغالی)، در قبال هولوکاست ساختگی قناعت نکرد و شعار «از نیل تا فرات» را سر داد و اکنون نیز دایره‌ی این طمع را بسیار بزرگ‌تر مطرح می‌نماید.

بدیهی است که هیچ سازمان، شخص یا نهادی نمی‌تواند برای اسرائیل مرزی تعیین نموده و بر سر آن مرز به توافق رسد و گستره‌ی این پایگاه نظامی را به درون مرزهای خود محدود نماید، هر چند که حتی قبول و پذیرش یک متر مربع از خاک سرزمین فلسطین به نام رژیم اشغالگر قدس (اسرائیل)، به رسمیت شناختن آن و زمینه‌ساز تحقق اهداف بعدی آن خواهد بود. و هر چند که پذیرش تاوان هولوکاست ساختگی از خاک، وطن، سرمایه و عرض و ناموس ملسمانان، ذلت و خواری بی‌تاوانی نخواهد بود.

پس، نقشه‌ی راه و هدف آمریکا (ماسون)، تشکیل خاورمیانه‌ی جدید به محوریت و صدارت اسرائیل به نمایندگی از صهیونیسم بین‌الملل می‌باشد که کشور جمهوری اسلامی ایران در قلب آن قرار دارد.