چکیده اى از اسرار حج  ( 2 )

وقوف در عرفات

اولین مرحله از مناسک حج تمتع بعد از احرام حج تمتع، وقوف از سرزمین عرفات مى باشد و این عمل از بعد از زوال روز نهم ذیحجه تا غروب شرعى مى باشد.

امیرالمومنین امام على علیه السلام درباره راز وقوف در عرفات فرمودند: عرفات خارج از مرز حرم است و میهمان خدا باید بیرون دروازه، آنقدر تضرع کند تا لایق ورود به حرم شود.

البته اسرار وقوف در عرفات فراوان است از جمله:

1- حج گزار بداند که خداوند متعال به همه نیازهاى او واقف و بر رفع همه آنها تواناست لذا امام سجاد علیه السلام به سائلى که در روز عرفه گدایى مى کرد، فرمود: واى بر تو! آیا در چنین روزی، دست نیاز به سوى غیرخدا دراز مى کنی، در چنین روزى براى کودکان در رحم، امید سعادت مى رود.

2- حاجى باید بداند که خداوند متعال به نهان و آشکار او و حتى آنچه براى خود او روشن نیست، خداوند آگاه است.

امام سجاد علیه السلام فرمود: عصر روز عرفه و ظهر روز دهم، خداى سبحان بر ملائکه افتخار مى کند و مى فرماید؛ اینان بندگان من هستند که از راه هاى دور و نزدیک با مشکلات بسیار به اینجا آمده و بسیارى از لذتها را بر خود حرام کرده و بر شن هاى بیابان هاى عرفات و منا خوابیده و اینچنین با چهره هاى غبارآلود در پیشگاه من اظهار عجز و ذلت مى کنند.

آنگاه خداوند به ملائکه اجازه مى دهد تا بر دلها و اسرار حاجیان آگاه شوند.

فرشتگان، گروهى را مى بینند که دل هایشان بسیار نورانى است.

خداوند سبحان مى فرماید: این گروه، مطیع خدا و پیامبر او هستند.

پیامبر را امین وحى مى دانند و معتقدند که او از نزد خود هیچ نگفته و در همه مسائل و احکام الهى و از آن جمله در امامت و رهبری، سخنان و اقدام هاى او طبق وحى بوده است.

یکى از بهترین اعمال در روز عرفه، خواندن دعاى امام حسین علیه السلام در این روز مى باشد.

در این دعا، امام حسین علیه السلام همان طور که روش حکومت اسلامى و دولت مکتبى و ظهور ولایت الهى را نشان مى دهد، رسم سلحشورى و سنت سرکوبى جنایتکاران را هم ارائه مى کند.

در این روز، از حضور امام زمان علیه السلام غافل نشویم که هر سال در مراسم حج و به ویژه در عرفات و منا حضور دارند.

امید آن که حاجیان هر چند اندک بتوانند آن وجود مبارک را بشناسند.

وقوف در مشعرالحرام

پس از غروب آفتاب روز نهم ذیحجه از سرزمین عرفات به سوى مشعرالحرام حرکت مى کنند.

اما مشعرالحرام جزو محدوده حرم و اولین در ورودى حرم است، لذا کسى که در عرفات و در روز عرفه به علوم و معارف الهى عارف شده، لایق است که وارد حرم شده و در راهرو و دالان ورودى آن شبى را بیتوته کند و از همانجا سنگریزه هایى را جمع آورى نماید تا در روز دهم در منا جمرات و شیطان را رمى کند.

راز وقوف در مشعرالحرام آن است که قلب خود را با شعار تقوا آگاه کند تا قلب او با تقوا شناخته شود و با جمع آورى سنگریزه ها نیرو مى گیرد و خود را مسلح مى کند تا با شیطان به نبرد برخاسته و با طاغوت بجنگد.

سرزمین منا

حاجیان پس از طلوع آفتاب روز دهم ذیحجه به منا مى آیند تا اعمال خاص آن سرزمین را بجا آورند.

منا، سرزمین نیل به تمنیات صادق است.

منا، سرزمین برآوردن آرزوهاست.

منا، سرزمین مطلوبها و خواسته هاست.

امام سجاد علیه السلام از شبلى پرسیدند، آیا آرزوهاى دیگران را هم برآوردی، آیا به آن پایه از کمال رسیدى که مردم از زبان و دل و دست تو آسیب نبینند؟

مردم باید از دست و زبان حاجى در آسودگى باشند و حاجى نباید با زبانش کسى را نه به صورت جدى و نه به صورت شوخى و به بهانه طنزگویى اذیت کند و بالاتر از آن، قلب او نیز به کسى آسیب نرساند و صدمه و آسیب قلبى آن است که انسان کینه کسى را در دل داشته باشد و یا نسبت به کسى حسادت ورزیده و بدخواه او باشد.

رمى جمرات

اولین عمل در سرزمین منا رمى جمره عقبه مى باشد.

معناى سنگ زدن به جمره آن است که من هر شیطان و شیطنتى را رمى کردم، پس اگر انسانى خود جزو شیاطین انسانى باشد هرگز قدرت و لیاقت رمى را ندارد.

پس حاجى متوجه باشد که آن جمره، شیطان نمى باشد و این سنگ زدن رمى شیطان و راندن شیطان نیست و شیطان هرگز با هفت سنگ طرد نمى شود، تنها راه در امان ماندن از آسیب هاى شیطان پناه بردن به خداوند متعال مى باشد اما کسى که غافل باشد از یاد خداوند متعال، شیطان قرین او مى شود و کسى که شیطان قرین او شد هرگز نمى تواند شیطان را رد کند و چنین کسى حقیقتا اعمال منا را انجام نداده اگرچه ظاهرا انجام داده است و این شخص به سر رمى جمرات نرسیده است.

قربانی

دومین عمل در سرزمین منا، قربانى کردن است.

سر قربانى کردن آن است که قربانى کننده، گلوى دیو طمع را بریده و او را بکشد.

پس قربانى نمودن یعنی، طمع را سر بریدن.

تراشیدن موى سر (حلق)

سومین عمل در سرزمین منا، حلق است.

موى سر انسان به حسب ظاهر، جمال و زیبایى انسان است.

اگر کسى موى سر شخصى را به اجبار بتراشد باید دیه بپردازد چون زیبایى را از او گرفته است.

اما در منا، باید سر خود را بتراشد و راز تراشیدن این است که انسان هرگونه غرور و کبر ومنیت را از سرش به در کند و خود را از هر معصیتى تطهیر و تنظیف نماید.

حج مقبول

رسول اعظم صلى الله علیه و آله و سلم در بیان معیار حج مقبول فرمودند، نشانه قبولى حج این است که حج گزار از آن پس، مرتکب گناه نشود اما اگر همچنان به تباهى و گناه تن داد، این نشان از مردود بودن حج اوست.

پس حاجى با انجام مناسک حج، از هر پلیدى پاک مى شود.

از این رو مادامى که به گناه آلوده نگردد، نورانى است.

و چون اسرار عبادتها در قیامت ظهور مى کند که روز ظهور باطن افراد و اعمال آنان است، اسرار نماز و روزه و سایر عبادات در قیامت ظهور مى کند اما اگر کسى در دنیا توانست بفهمد حجش مورد قبول یا مردود واقع شده مى تواند به گوشه اى از اسرار حج واقف شود