خدایا!دوستت دارم

به نام خدایی که زیباست و زیبایی را دوست دارد و می آفریند.

دارم از خدایی صحبت می کنم که همیشه به من و همه مردم بسیار لطف کرده است. خداوندی که به مهربانی او کسی پیدا نمی شود و والاترین دوست انسانهاست. اما ای کاش ما هم کمی مهربان بودیم. راستش را بخواهید از نظر خودمان هستیم ولی در روح و ذات خویش فکر و نظر دیگری داریم.

بعضی ها خیال می کنند که اگر کمکی به کسی کرده باشند حتما به درگاه خدا قبول است اما این را نمی دانند که از ته دل بوده است یا خیر؟

می گویند دو اصل را باید فراموش کرد: 1- خوبی و نیکی که به کسی می کنیم 2- بدی هایی که در حق مان می شود. اگر در زندگی این دو اصل را فراموش کنیم قطعا روحی پرمعنا و آرام خواهیم داشت.

خداوند همیشه یک خطر سر راه ما قرار داده است، او می خواهد آزمایش انجام دهد تا ببیند مسلمان واقعی هستیم یا نه؟

با این کار تکانی در قلب ها ایجاد می شود. باید بنگریم در برابر مشکلات چگونه عمل می کنیم. باید نظر خدا را به خود جلب کنیم. دوستدار او و دوستانش باشیم و امید و توکل را از دست ندهیم. آرمان و آرزوها را از دست ندهیم. هرگز فراموشش نکنیم تا در تمامی مراحل و مشکلات زندگی، خداوند مارا در سایه حمایت خود گیرد و درکنارمان باشد.

لیلا ابنوی