حکمت های قرآنی

گوشت حرام در کام جانمان نریز!

حکیمی وارد مجلسی شد. مشاهده کرد که عده ای گردهم جمع شده اند و در مورد فردی صحبت می کنند.

جمع حاضر به احترام حکیم از جا برخاستند، سلام کردند و پس از تعارفات معمول، سرجای خود نشستند.

حکیم گفت: به مباحث خودتان ادامه دهید! ما نیز از خرمن معرفت دوستان بهره می بریم.

جوانی که در جمع بود اظهار داشت: آقا! مباحث ما قابل استفاده برای شما نیست!

حکیم افزود: ولی مشاهده کردم که درگیر بحثی بودید و توجه همه هم به آن جلب شده بود!

پیرمردی که نزدیک حکیم نشسته بود، گفت:

آقاجان! دوستان غیبت می کردند! می گفتند: خانم حاج رحیم این روزها...

حکیم گفت: نگو! نگو! غیبت نکن! گوشت مرده در کام جان این جمع نریز برادر!

پیرمرد گفت: آقاجان! مردم می گویند که...

حکیم مهلت ادامه سخن به او نداد و گفت: آنها که می گویند اشتباه می کنند، شما نگویید!

اسلام به همه ما دستور داده است که حتی رازها و اسرار مردم را که دیده ایم مکتوم نگه داریم و پرده پوشی کنیم و نگوییم چه رسد به گفته های دیگران در مورد اشخاص را.

جوانی که قبلا حرف زده بود، گفت:

اگر کسی عیبی داشته باشد و آن را بگوییم باز هم بد است؟! توجه همه گروه به سؤال این جوان و پاسخ حکیم جلب شده بود.

حکیم آه سردی کشید و اظهار داشت:

ولاتجسسوا! هرگز در زندگی دیگران جستجو نکنید! ولاتلمزوا انفسکم و همدیگر را مورد طعن و عیب جویی قرار ندهید!(1)

خداوند متعال این دستورات را فرموده است، مگر ما مؤمن یا مسلمان نیستیم؟! این دستورات برای ما است!

اگر برادر یا خواهر مسلمان عیبی داشته باشند و با تجسس و عیب جویی آن را بیان کنیم غیبت و گناه بزرگ است، چه رسد که آنها عیبی نداشته باشند و مورد اتهام قرارشان بدهیم که این کار گناه کبیره است مگر ما کار دیگری نداریم که دنبال تهیه آتش برای گور و جایگاه ابدی خویشیم؟!

گروه کاملا ساکت شده بودند و سرهایشان پائین بود.

مرد میانسالی که از ابتدا ساکت بود، گفت: حاج آقا! ما باید در جامعه مومنین نسبت به هم حسن ظن داشته و خوشبین باشیم، درست می گویم؟

حکیم اظهار داشت: بله! خداوند در این خصوص فرموده اند:

لولا اذ سمعتموه ظن المومنون و المومنات بانفسهم خیراً و قالوا هذا افک مبین. لولا جاء علیه باربعه شهداء فاذا لم یاتوا بالشهداء فاولئک عندالله هم الکاذبون.

چرا هنگامی که این تهمت را شنیدید، مردان و زنان مومن نسبت به خود (و فردی که به او تهمت زده اند) گمان خیر نبردند و نگفتند این دروغی بزرگ و آشکار است؟! چرا چهار شاهد برای اثبات ادعایشان نیاوردند؟ اکنون اگر این گواهان را نیاورند آنها در پیشگاه خداوند از دروغگویانند!(2)

در همین حین صدای اذان بگوش آمد و همه آماده اقامه نماز جماعت شدند.

1-حجرات 12 و 11

2-نور 13 و 12

عباسعلی کامرانیان