از عجایب خلقت 

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

امام صادق علیه السلام به مفضل (یکى از شاگردانش ) فرمود: درباره هوشهائى که خداوند در حیوانات قرار داده بیندیش ، بخاطر مصالح و منافع آنها، این هوشها را به آنها لطف کرده است ، تا همه مخلوقات از مواهبش ‍بهره مند گردند، آن مخلوقاتى که عقل و درک ندارند (بلکه آن هوشها محض ‍لطف و الهام خدا به آنها است - سپس امام سه مثال از حیوانات زیرا را به عنوان نمونه ذکر کرد:

1 - اى مفضل به خلقت ((ایل )) (یکنوع گوزن ) بنگر، (در لابلاى علف که مى خورد گاه ) مارهائى مى خورد، بعد این حیوان سخت تشنه مى شود، مى آید کنار آب ، فریادش از تشنگى بلند است ، ولى آب نمى خورد، چون مى داند که اگر آب بخورد (زهر در بدنش جذب شده ) و مى میرد، او آن چنان تحمل مى کند که انسان یاراى چنین تحملى را ندارد.

براستى این هوش را چه کسى به این گوزن داده ؟!

2 - در مورد روباه فکر کن ، وقتى گرسنه مى شود، باد در شکم مى کند، و خود را به مردگى مى زند، پرنده گمان مى برد که او مرده است ، وقتى سراغ او مى آید تا او را بخورد، فورا روباه مى جهد و آن پرنده را صید میکند.

روباه در میان درندگان ناتوان است ، خداوند به او هوش و نیرنگ داده تا خود را سیر کند و ناتوانیش جبران گردد.

3 - خوک دریائى ، ماهى را مى کشد و چند قطعه مى کند، آب داخل بدن ماهى را خالى مى نماید، سپس آنرا بر روى آب مى افکند، و زیر آب پنهان مى شود، وقتى پرنده به سراغ آن پاره هاى تن ماهى مى آید، فورا مى جهد و پرنده را صید مى کند.

در این باره بیندیش و فکر کن و به آفریدگار پى ببر - اقتباس از بحار ط جدید ج 3 ص 100

در اینجا ذکر این نکته جالب توجه است : شخصى مى گفت : در بیابان آهوئى را دیدم ، مارى به او حمله مى کند و او را مى گزد، و او از خود دفاع مى نماید، و در بیابان یکنوع گیاه مخصوصى بود، آنرا مى خورد، بعد من از خفا بیرون آمدم و آن گیاه مخصوص را کندم ، آن آهو بعد از چند لحظه سراغ آن گیاه آمد، گیاه را ندید، پریشان شد بعد از لحظاتى افتاد و مرد (فهمیدم که آن گیاه موادى ((پادزهر)) (ضد زهر مار) داشته که آهو آنرا مى خورد تا خود را از زهر، حفظ نماید .