از هر طرف که شود کشته به سود آمریکاست
حیدر رحیم‌پور
آمریکا پس از فروپاشی شوروی بر آن شد که جهان را به شکل دهکده‌ای درآورده و خود بر آن کدخدایی کند. سیاست شومی که در پی آن است که به هر قیمتی جهان را به آشوب کشد، آن که می‌کوشید به بهاء نثار جان مسیحیان جنگ‌های صلیبی به راه اندازد ولی مسیحیان فریبش را نخوردند.
اینک تبدیل به حیوان درنده‌ای گشته که به بهاء بر باددادن حیثیت انسان و اعتبار سازمان ملل، برای ناامن ساختن خاورمیانه، مردم کوچه و بازار را به وسیله عمّالش می‌کشد. چرا در این فرصت که خاورمیانه آبستن حوادث است و جان و مال همه‌ی بر کرسی‌نشاندگانش در خطر و با پیروزی مردم نابود خواهند شد، فرزند حادثه را در بغل نگیرد و آتش جنگ همه جانبه‌ای را در جهان اسلام نیفروزد؟
 چرا از شیخ الحرمین هم باده‌اش نخواهد هر چه بیش‌تر به آتش جنگ دولت‌ها و ملت‌های مسلمان دامن زند؟ چرا انگلستان مجبور باشد برای درگیری طالبان حقیقی با دولت افغانستان و پاکستان به طالبان حقیقی سلاح نیمه سنگین هدیه کند؟ مگر آن روز که مردم افغانستان را پس از پیروزی بر شوروی درگیر یکدیگر ساخت، آنان تمام سلاح‌ها را به روی یکدیگر خالی نکردند و آن گاه که همه از پای درآمدند، ابتدا زمینه برای ورود طالبان دست‌سازش و پس از آن برای ورود خودش آماده نگردید؟ مگر  سیاست‌مردان درنیافتند آن روز که پای غرب در باتلاق جنگ‌های عراق و افغانستان سخت درگیر شد، روباه پیر به سراغ آمریکا نیامد و نگفت اگر خاورمیانه بزرگ نشد، در اندیشه قطعه قطعه کردن خاورمیانه باش تا بر هر قطعه شیخ و امیری را بنشان و خود بر همگان حکومت کنی.
مگر ما از این که حجاز را قطعه قطعه کردیم و بر هر قطعه‌ای امیری را نشانده‌ایم، زیان بردیم؟ با چنین اندیشه‌ای در این فرصت چه بهتر که به یاری شیخ هم‌پیاله، جنگ دولت‌ها و ملت‌ها را با هر چه در توان دارد دامن زند. تا آن چه سلاح فروخته به روی یکدیگر خالی کنند و همگان از پای درآیند. چرا در فرصتی که سازمان ملل را چون انگشتری در دست دارد، هر جا را که می‌خواهد به آتش نکشد؟  زیرا که می‌داند اگر جنگ‌ها را  در خاورمیانه شعله‌ور نسازد با آن هم گرفتاری که برایش فراهم شده به همین زودی‌ها جنگ‌های داخلی در آمریکا اتفاق خواهد افتاد و با تجربه دریافته که پس از زمین‌گیر شدن ملت‌ها و دولت‌ها می‌تواند، خیرخواهانه به قطعه قطعه کردن کشورها بپردازد و بر هر قطعه برده‌ای را بنشاند و اگر نشد قطعات را به ریزی قطعات جزیره‌العرب بسازد، هر کشوری را چون سودان دو قطعه کند و قطعات تا برای همیشه درگیر و او به کامش برسد.
آری اینک خاورمیانه آبستن حوادث است و اگر ملت‌ها دیر به خود آیند، اگر از اتاق واحدی فرمان نگیرند، اگر رهبری واحدی نداشته باشند، غرب می‌تواند به سادگی آن چه به دول کشورهای برده‌گونه‌اش سلاح فروخته خرج نابودی کشور و کشتار ملت‌ها کند. لیکن اگر امّت کاردان باشند و شرایط روز را درک کرده، فرصت شکست دشمن برای همیشه میسّر است.
چه اینک جنگ‌ها، جنگ داخلی نمی‌باشد و به دست عمّال غرب آغاز شده و کشورشان مورد تجاوز غرب می‌باشد. هشیار باشید که دوران تظاهرات آرام و شعارهای آزادی‌خواهانه و اتلاف وقت و خودکشی به پایان رسید. اینک دوران دفاع از دین و ملیّت و ناموس و جان و مالتان می‌باشد و بایدتان تا کشور اشغال نشده، هوشمندانه و حرفه‌ای با دشمن به جنگ‌های پارتیزانی پردازید و پا به پای درگیری‌ها به هر زبانی که می‌شود با تبلیغات گسترده و تحریک عواطف لشکریان وطن، ارتش خود را از خواب بیدار و به یاری یکدیگر کشور و مردمتان را رهایی بخشید.
دیگر وقت آن گذشت که جوانی جلوی سربازان بیاستد و با آنان راز و نیاز کند و دژخیمان از یک قدمی گلوله بر سرش خالی کنند. وقت آن است که هزارن کودک و زن در خانه‌ها کوکتل مولوتوف بسازند و مردان به یاری نارنجک‌هایی که به غنیمت می‌گیرند پی‌درپی با حمله‌ای استشهادی، تانک‌های متجاوز با همه سرنشینانش را به درک بفرستد. زیرا اینک این صهیونیست‌ها می‌باشند که دست از آتیسن هم‌باده بوش، شیخ‌الحرمین به در آورده‌اند. برخورد مردم آزادی‌خواه بحرین با بیگانگان باید به گونه‌ای باشد که دشمن بر خود بلرزد. تدبیرتان باید و جان‌نثاری، که روز، روز عاشورا و درگیری حسینیان و یزیدیان می‌باشد و شمایان می‌توانید تاریخ را رقم زنید. چه قرآنتان می‌فرماید: اگر مومن باشید هر نفرتان بر ده نفر پیروز و چه بسیار بوده‌اند لشکریان اندکی که بر لشکریان بسیار پیروز گشته‌اند. و لا حول و لاقوه الا بالله العلی العظیم