شعر موعود 

مهدی باقر
جان و دل وام عشق و الفت اوست
دست هایم رهین بیعت اوست
سر ما فدیه ره آن دوست
این زمان تا همیشه نوبت اوست
این و آن ره نیافتند به دل
سینه ی من حریم حرمت اوست
غفلتش هم برای من مرگ است
زندگی در نگاه الفت اوست
زان که ما کشتگان راه وی ایم
این هم از لطف و مهر و همت اوست
عقل طفلی ست در دبستانش
عشق از بندگان دولت اوست
حرف اهل جهان تمام شده ست
گوش، چشم انتظار صحبت اوست