زمین دلتنگ و مهدى بیقرار است فلک شیدا، پریشان روزگار است دلا، آدینه شد، دلبر نیامد غروب انتظارم سر نیامد
همه دلها پر از آه و غم و درد همه آلاله ها پژمرده و زرد نفسها خسته و در دل خموشند فغانها بی صدا و پرخروشند نه رنگى از عدالت، نى از صداقت در و دیوار دارد نقش ظلمت شده پرپر گل مهر و محبّت همه دلها شده سرشار نفرت شده شام یتیمان، ناله و اشک برد هرکس به کاخ دیگرى رشک شده پژمرده غنچه در چمنزار بگشت آواره گل در کوى گلزار نشسته دیو بر دلهاى خفته همه جا بذر نومیدى شکفته زده زنگار بر آئین و مذهب دمى، رویى ز شادی نیست یا رب به اشک چشم و مهر و ماه، سوگند به آه و ناله دلهاى دربند اگر نرگس ز هجرت زار زار است شقایق تا قیامت داغدار است
