*روح الله عیوضی* 

پیشانی او وقف سنگ کوچه ها بود 

اوّل ذبیح مقتل کرب و بلا بود 

از پشت بام کوفیان بی مروّت 

تنها نصیبش آتش و سنگ جفا بود 

خون از لبش می ریخت روی خاک کوچه 

دستان او حاکی ز درد مرتضی بود 

یک تن حریف گلّه ای نامرد کوفه 

امّا دلش با کاروان کربلا بود 

با نائب خاص امام عصر یارب 

رفتار بدتر از یهود آیا روا بود؟ 

از درب خانه تا به بالای مناره 

همواره گریان قتیل نینوا بود 

شک در مسلمانی او کردند مردم 

آنکه شبیه شاه عطشان سر جدا بود 

این لکّه ی ننگی است تا روز قیامت 

بر هرکه بیعت کرد و آخر بی وفا بود