اصولگرا: کعبه، در پوست خویش نمی‌گنجد؛ از آمدن ابرمردی که دنیا انتظار دیدنش را می‌کشد. یا علی، تو آغاز شدی از خانه‌ای که صاحبش تو را برای شگفتی تمام کائنات آفرید و همه آفریدگان از هر جای زمین آمدند تا تو را نظاره کنند. تا بدانند این مولود کیست که خداوند زادگاهش را خانه خویش قرار داده است.

علی (ع) مرد یک زمان و یک زمین نیست تا در باور محدود واژه‌ها بگنجد و در قالب قاب ادراک ناتمام آدمیان گرد آید. علی (ع) مفهوم گسترده‌ای است که کلمات خاکی، یارای رسیدن به حریم ملکوتی‌اش را ندارند؛ چه اگر با این بضاعت اندک به آن حریم وارد شوند، جز خجلت و شرمساری، سهم دیگری نمی‌برند.

مگر می‌شود دریا را در سبو گنجاند و خورشید را در پس ذره‌ای بی‌مقدار پنهان کرد؟! طول نگاه و قامت اندیشه ما، کوتاه‌تر از آن است که ره به جایی برد که فرشتگان مقرب را به آن عرصه، راهی نیست. تاریخ، با همه گستردگی‌اش نمی‌تواند ظرف فضیلت‌های ابوالفضایل قرار گیرد.

آری؛ مردی گستره آفاق را روشن می‌کند که شجاعتش، شجاعت تمام شجاعان را بی‌رنگ می‌کند...

کودکی خواهد خندید که عدالت را تفسیری عاشقانه خواهد کرد...

کسی سکوت کعبه را خواهد شکست، که روزی بر بلندای شانه‌های خورشید، با تبر معرفت، بت‌های زمانه را خواهد شکست...

کسی از پس دیوارهای باشکوه کعبه بیرون خواهد آمد که ذوالفقارش، هراس در دل شجاعان می‌اندازد...

حکومتی متولد خواهد شد که دین و ولایت محمدی و عدالت سرمدی، ارکان استوار آن خواهد بود...

اکنون، هنگامه‌ی آمدن صاحب ذوالفقار است، حیدر کرار؛ میلادت مبارک، مولای من...

دلا باید به هر دم یا علی گفت