خبرنامه دانشجویان ایران: سفره هفت سین ایرانی ها همیشه یک سین یا 2 سین بیشتر دارد و واقعا هفت سین نیست.

اما امسال در آستانه تحویل سال 93 سفره هفت سین ایرانی ها نه یک سین بیشتر ندارد بلکه برای همیشه با یک سین خداحافطی کرد. سین سانتریفیوژ!

 

 

 

 

 

 

به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ 26 بهمن 90 مردم ایران برای سال نو یک سین جدید داشند همان سانتریفیوژ های 20 درصدی که نتیجه فعالیتشان تولید سوخت 20 درصد برای مرکز تحقیقاتی تهران بود.

مردم هم از سین جدید خیلی خوب اسقبال کردند تا جایی که خبرگزاری اسرائیلی اورشلیم پست  طی یک نظر سنجی اعلام کرد 70 درصد مردم ایران با وجود تحریم‌ها از برنامه هسته‌ای کشورشان حمایت می‌کنند.

مردم اگر چه سختی داشند که سفره های تحویل سالشان جمع و جور تر شده اما سین سانتریفیوژ هایی که محصول کار جوان هایی بود که «یا محول الحول و الاحوال» را پای همان سفره ها خوانده بودند برایشان غرور و افتخار داشت.

کنار سین سانتریفیوژها عکس هایی هم بود مصطفی احمدی روشن علی محمدی شهریاری رضایی نژاد هیچ کدام سین نداشتند اما لبخندشان راضی بود از خونی که برای سین اضافه شده به سفره هفت سین ایرانی ها هدیه کرده اند.

مردم ایران عادت کرده بودند که کنار سال تحویل هایشان کنار اخبار سال نو اخبار مذاکرات 1 2 3 ژنو و مسکو آلماتی و ...  را هم بشنوند، مذاکراتی که مثل عملیات های 8 سال جنگ انقلاب و ناموس و وطنشان را تضمین می کرد و مهمتر سلامتی این سین نورچشمی را!

اما از مهر 92 مردم ایران دلشان برای این سین تازه وارد لرزید زمانی که دور جدیدی از عقب نشینی ها بر سر تسلیم سانتریفیوژهای 20 درصد ایرانی از  23 و 24 مهر 1392 در شهر ژنو سوئیس برگزار شد و محمدجواد ظریف سرپرست تیم مذاکره ایران را بر عهده داشت.

آبان ماه همان هایی که نه می خواهند سرافرازی و نه سربلندی ایرانی ها را ببینند دوباره دور هم جمع شدند تا مثل کفتار سانتریفیوژ را برای همیشه از سفره هفت سین ایرانی ها کم کنند.

هتل اینترکنتیننتال ژنو جایی بود که گفتند چون ما نمی خواهیم ایران نباید داشته باشد و منش کدخدایی خود را برای حذف سانتریفیوژهایی که برایش هم خون دل خورده بودیم هم خون جوانانمان ریخته بودند را در تاریخ 3 آذر از سفره هفت سین 93 حذف کرد.

اوباما همان کسی که از سال 88 به این طرف با چهره کریه و لهجه مشمئز کننده اش می خواست تا عید را به ایرانی ها تبریک بگوید صرفه نظر کردن ایران از سانتریفیوژ را قرار داد تاریخی خواند.

قرار دادهایی هم بودند که سین سبلان و سهند را تهدید کردند اما این سین دل خیلی از ایرانی ها را شکست. در ازای 4 درصد از اموال ایران که آمریکا آن را به زور بلوکه کرده بود و آن هم نه به صور یکجا بلکه پرداخت قسطی مردم دیدند در آخرین روز دی ماه 92 چگونه کیسه های زرد و مهر و موم های پلمپ دور گردن تجهیزاتی انداختند که مصطفی احمدی روشن برایشان خون دل خورده بود و حاضر شده بود تا علیرضا پسرش دیگر از بوسه های پدر در تحویل سال بی نصیب باشد.

انتشار عکس های پلمپ توسط یکی از خبرگزاری های دولتی روحیه مردم را جریحه دار کرد تا جایی که صالحی به مردم وعده داد که فعالیت های هسته ای متوقف نشده است و نمی شود.

حال باید منتظر ماند و دید که مسئولانی که به جای مردم این سین را دادند چه سینی سر سفره مردم می آورند. همه چیز نشان می دهد آمریکا سربلندی و سلامت و سرخوشی ایرانی ها را هم می خواهد به اسم حقوق بشر از سفره هفت سین 94 بگیرد. باید منتطر ماند و دید سانتزیفیوژ می آید یا این ها هم می روند.