سال 1365 در عملیات کربلای 4 در گروهان 2 گردان یا رسول(ص) بودم. شب عملیات، ما از گمرک خرمشهر به طرف اروند رود حرکت کردیم. سوار قایق شدیم تا به آن طرف اروند کنار برویم. وقتی بالای خشکی رسیدیم، پیکر بسیاری از رزمنده ها را روی زمین دیدیم. با حرکت به راست، به یک سه راهی برخوردیم که مستقیم به جزیره ام البابی ختم می شد. در بین راه، تیربارهای دشمن جلوی پیشروی نیروهای ما را گرفتند. حاج بصیر که فرمانده تیپ بود، در خط مقدم جنگ حضور داشت و به ما گفت که با سلاح نمی توانیم بجنگیم. در آن لحظه، با هم با صدای بلند الله اکبر گفتیم. عراقی ها از سنگرهای خود بیرون می آمدند و فرار می کردند. در آنجا فهمیدم حاجی با روحیه معنوی بالایی که دارد، کمک کرد آن منطقه را آزاد کنیم.

راوی: محمد شالیکار، همرزم شهید
 (از وبلاک ایران 72)