گروه بین‌الملل – رجانیوز: «حقوق بشر» یکی از کلیدواژه‌های اصلی و راهبردی مورد ادعای اتحادیه اروپا در حوزه اعمال سیاست‌های بین‌المللی است؛ سیاستی که سبب شده تا درخواست یک دهه‌ای ترکیه برای پیوستن به این اتحادیه به دلیل عدم رعایت موازین حقوق بشری موردنظر بروکسل، ناکام بماند. اما آیا سران اروپا این شرط مهم را برای سایر اعضای خود نیز لازم و ضروری می‌دانند؟ 

به گزارش رجانیوز، پاسخ به این سوال نیازی به فلسفه‌بافی ندارد؛ چرا که نگاهی به رویکرد مادرید به تظاهرات ضدسلطنتی مردم اسپانیا در روزهای اخیر می‌تواند بهترین جواب به این پرسش باشد. بدیهی است زمانی که در قرن حاضر، پاسخ جمهوری‌خواهی و قیام علیه حکومت ظالمانه پادشاهی، با باتوم و شکسته شدن استخوان‌های صورت داده شود، جایی برای حقوق بشر باقی نمی‌ماند. 

بنا بر اعلام تلویزیون رسمی اتحادیه اروپا، جمعی از مردم ضدسلطنت اسپانیا روز شنبه طی تظاهراتی در مادرید، پایتخت این کشور، خواهان برچیده شدن نقش و حضور رسمی دودمان پادشاهی از نظام سیاسی کشورشان شدند. آنان وقتی می‌خواستند از مانعی که پلیس ایجاد کرده بود عبور کنند با ضربات باتوم‌های پلیس ضدشورش پراکنده و زخمی و تعدادی از آنان نیز بازداشت شدند. 

در نظام پادشاهی اسپانیا، در حال حاضر و بدنبال کناره گیری خوان کارلوس از تخت سلطنت، پسر وی فیلیپ ششم تاج شاهی را بر سر دارد. بر اساس نظرسنجی‌ها، دو سوم اسپانیایی‌ها موافق برگزاری رفراندومی در خصوص ادامه یا عدم ادامه نظام پادشاهی مشروطه در حیات سیاسی کشورشان هستند. 

از سوی دیگر، درگیری میان استقلال‌طلبان کاتالونیا با دولت مرکزی همچنان ادامه دارد. بر طبق آنچه یورونیوز گزارش داده، هواداران جدایی کاتالونیا از اسپانیا، بیست و پنجمین دوسالانه «کاستلس» را به فرصتی مناسب تبدیل کردند تا توجه اذهان عمومی را به همه پرسی ماه آینده جلب کنند. 

دولت اسپانیا این همه پرسی را غیرقانونی می‌داند و دیوان قانون اساسی کشور نیز هفته گذشته فرمان منع برگزاری همه پرسی را داد. 

آرتور ماس، رئیس دولت محلی، با اشاره به واکنش حکومت مرکزی می‌گوید: «مساله برگزاری همه پرسی به اراده سیاسی رهبران کشور باز می‌گردد. آن‌ها نگفتند که نمی‌توانند بلکه مشخصا گفته‌اند که نمی‌خواهند این همه پرسی برگزار شود.» 

این روز‌ها را باید ایام سختی برای بروکسل و سران اتحادیه اروپا دانست؛ چرا که این «ابر اتحادیه» جهانی که زمانی از آن به عنوان موفق‌ترین نمونه همگرایی منطقه‌ای در تاریخ علم روابط بین‌الملل نام برده می‌شد، اکنون گرفتاری‌های وحشتناکی دارد که هر کدام از آن‌ها می‌تواند حکم تیر خلاص را برای اتحادیه اروپا داشته باشد.