درست برخلاف آنچه میپنداشتند که سیاست خارجه با دست فرمان وزیر امور خارجه، مهمترین نقطه قوت این دولت است، اتفاقا باید گفت دیپلماسی جناب آقای ظریف به مهمترین نقطه ضعف قوه مجریه بدل شده است. من البته این را قبول دارم که برخی بیش از آنکه نگاه به درون و اتکا بر عزم ملی داشته باشند، چشم به بیرون دوخته و متکی بر صدقه موهوم دشمناند، منتهای مراتب تو وقتی بیشترین وقت خود را وقف بدترین قرائت از سیاست خارجی یعنی وقف کرامت خیالی دشمن کنی، هرگز به معنای موفقیت در سیاست خارجه نیست. موفقیت در سیاست خارجی آنجاست که چه توافق ببندی، چه توافق نبندی، حافظ منافع ملی باشی. اصل را منافع ملی قرار دهی؛ حال ببینی با توافق به این مهم میرسی یا عدم توافق. ما نه توافق و نه عدم توافق، هیچ کدام را ذاتا ارزش نمیدانیم بلکه دنبال استیفای مضاعف منافع ملی هستیم که همانا ارزش در همین حفظ و بسط منافع ملی است. اگر منافع ملی از راه توافق حاصل میشود زنده باد توافق اما مرگ بر آن توافقی که بر پیکر مظلوم منافع ملی، چوب حراج میزند و به جای ساختار تحریم، فیالواقع ساختار منافع ملی را مخدوش میکند، چه میگویم که دشمن را بلبلزبان میکند تا بیسابقه، سخن بر مدار تحقیر براند. معالاسف آقایان به جای اصل قرار دادن منافع ملی، خود توافق را اصل قرار دادهاند. گویی توافق، بهشت است و عدم توافق، جهنم! و دقیقا همینگونه فکر میکنند عدهای که برمیدارند میگویند؛ «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست». آنهم نزد دشمن! در خاک دشمن! نزد دشمن، در خاک دشمن، آدمی آیا اینگونه سخن میگوید؟! به بعضیها بربخورد یا نخورد و سردبیر محترم حذف کند یا نکند برای من یکی اصلا و اساسا شخص دکتر ظریف، اندک موضوعیتی ندارد که بخواهم له یا علیه ایشان چیزکی بنویسم، چه کنم که ایشان وزیر امور خارجه است، آن هم وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی! وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی و این حرفها که «هر توافقی بهتر از عدم توافق است»؟! واقعا اگر بنا بود آن همه بچرخیم که به اینجا برسیم، پس دیگر چرا این همه شهید دادهایم؟! بالغ بر 300 هزار شهید دادهایم که حتی بدترین توافق با اجنبی هم بهتر از عدم توافق باشد؟! با چنین جملهای و اساسا با چنین دیدگاهی، هر کس دیگری هم جای آقای اوباما بود، دقیقا همینگونه میتازاند! با این وضع، مگر که ابله باشد دشمن، امتیاز درست و درمان به آقایان بدهد! واقعا چرا باید جناب جلاد تحریم به بعضیها امتیاز دندانگیر بدهد وقتی طرف آنهم در خانه اجنبی، پیش چشم دشمن اعلام میدارد؛ «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست»؟! با وجود چنین جمله جمیلهای، متحیر ماندهام برخی چگونه خود را «خدای دیپلماسی» میدانند و هیچ نقد متقنی را بنده نیستند؟! تو وقتی اینگونه سخن میگویی یا وقتی بدتر از این، در خانه خصم، بیخود و بیجهت، پای انتخابات آینده مجلس را پیش میکشی، توقع داری دشمن، امتیاز بهدردبخور هم بدهد؟! باورم هست با این دستفرمان، آنچه استیفا نمیشود «منافع ملی» است. سیاست خارجه بعضیها، در وهله اول، احتیاج مبرم به توافق با «الفبای دیپلماسی» دارد و آنگاه، احتیاج مبرم به توافق با «منافع ملی». تا این 2 توافق حاصل نشود، توافق متضمن منافع ملی حاصل نخواهد شد. بیم از آن است که در پس جمله «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست» خبرهای مشکوکی نهفته باشد! آری، بیم از آن است که در پس این جمله، نیز در پس استفاده ابزاری از هنرمندان عزیز برای جا انداختن این جمله نزد آحاد ملت، اخبار بدی مستتر باشد! نکند آقایان -برخلاف ادعایشان که میگویند هنوز توافق نکردهایم!- آنقدر توافق بد و ضعیفی با دشمن بسته باشند که مجبورند با بیان جمله «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست» افکار عمومی را آماده اعلام آن توافق کنند؟! و الا به قول مجید مجیدی «عقل سلیم آیا میپذیرد چنین جملهای را»؟! که وسط مذاکره، اظهار لحیه کنیم؛ «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست»؟! سردر وزارت امور خارجه، این شعار شهدایی را نوشتهاند؛ «نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی». ماندهام خون 300 هزار شهید این مرز شیدایی، چه هیزم تری به بعضیها فروخته که درون میهن، غالبا خشک و اخمآلودند، لیکن جلوی لنز چشمآبیها، از فرط خنده، غش و ریسه میروند؟! من از همه دلسوزان انقلاب اسلامی خواهش میکنم بروند فیلم سخنان وزیر امور خارجه را در محفل شورای روابط خارجی آمریکا ببینند. والله اخم را برای دشمن گذاشتهاند، خنده را برای دوست. با این وضع، بیم آن میرود که هنگام دلتنگی برای موضع انقلابی یک دولتمرد، ناچار گوش به سخنان رئیسجمهور زن کشور آرژانتین دهیم!
*** *** ***
ایام، ایام مسلمیه است. به گمانم همچنان که حضرت مسلم بن عقیل، سفیر نهضت عاشورا بود، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی نیز سفیر آرمان بلند بالای انقلاب اسلامی باشد. من اما چه خون دلها خوردم وقتی دنبال نسبت جمله «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست» با آموزههای خمینی بتشکن گشتم! این یادداشت، تقصیر تو بود حضرت روحالله! بار آورده بودی ما را که اولا، آدم حساب نکنیم «شیطان بزرگ» را و ثانیا، آدم حساب نکنیم «عشاق شیطان بزرگ» را.
وطن امروز/ 15 مهر 1393