عباسعلی کامرانیان

اگر دیدی که در لحظه ای دنیا برایت مفهومی ندارد، تحمل کن و امیدوار باش زیرا شاید خودت، دنیای کسی باشی!
 همیشه فکر کن که در یک دنیای شیشه ای زندگی می کنی پس مواظب باش که اهل سنگ اندازی نباشی زیرا اول دنیای خودت می شکند!
آنجا که زور رذایل را بر قدرت فضایل به ناحق نشانده اند، تلخ گویی موجب، پرده برداری از چهره کریه نفاق در عرصه ی خیمه شب بازیها است.
اگر «خود»مان را اصل فرض کنیم، عدالت به حاشیه می رود و اگر عدالت را اصل بگیریم، خود و اطرافیانمان باید به حاشیه بریم، اینجاست که مرز حرف و عمل زیبا از هم فاصله می گیرد.
آنکه حقیقت را نمی فهمد جاهل است اما کسی که می فهمد و آنرا انکار می کند در حال رقم زدن جنایت است!
آنکه سازوکار نفاق را در زندگی مستقر کرده اگر روزها بنالد و شبها جان بر کف نشاند که روزگارش خالص شود، جز در وادی «جهل مرکب» مرکب نفس را نمی راند.
وقتی آنرا که باید ببری آوردی و آنرا که باید بیاوری بردی، ننال که چرا گرفتارم، آه از نهاد خویش برآور که امروز گرفتار و فردا چگونه بار اینهمه ظلم را بردارم!
آنجا که نامحرمان رودررو و شانه به شانه می خندند، غیرت مرده و شعله های جوانمردی در حال افسردن است.