روزنامه صهیونیستی هاآرتص اخیراً در مقاله ای به قلم «جدعون لیفی» تحلیل گر برجسته خود و تحت عنوان «سرکوب با بولدوزر، ابداع فلسطینی نیست» به چند عملیات شهادت طلبانه اخیر فلسطینی ها که با بولدوزر انجام شد، اشاره می کند و به جوانان فلسطینی حق می دهد که...

این مقاله را که توصیفی از جنایات رژیم صهیونیستی است در ادامه می خوانید.¤

ما با بولدوزر به خانه ها و باغ های فلسطینیان و حتی به خود آنها حمله می کردیم و با عنوان «کشتی کج» همه چیز حتی پیکرهای آنان را زیر زنجیرهای بولدوزر له می کردیم ولی اکنون با همان چوب رانده می شویم.

اسرائیل می تواند ادعا کند که اولین کسی نیست که سلاح هسته ای را وارد خاورمیانه کرد ولی درباره وسایل کشتار دیگر نظیر حمله با بولدوزر نمی تواند چنین ادعایی داشته باشد. فلسطینی ها بولدوزر را به عنوان سلاح کشتار و نابودی انسانها ابداع نکرده اند و انسانهایی نیستند که پس از این نیز بخواهند چنین کنند. آنها تنها در حال تقلید از روشهایی هستند که ما به عنوان «سرکوب» بر ضد آنها به کار بردیم و در واقع همان تاریخ تلخ اشغال اکنون بر ضد ما اجرا می شود و این نتیجه رفتارهای خودمان است.

بیایید برای یک لحظه هم که شده 416 روستای فلسطینی را که اسرائیل در سال 1948 با خاک یکسان کرد- زمانی که بولدوزرهای عظیم الجثه دی 9 وجود نداشت- فراموش کنیم و به اسلحه ای تازه تر بیندیشیم. بولدوزر به دست اسرائیلی ها به سلاحی کشنده تر و هولناک تر بدل شد و هیچ ابزار یا ماشین جنگی عظیم الجثه تر از آن نیست و با این حال ما با این غولهای بد صدا کودکانی را که سنگ می پرانند دنبال می کنیم و شاید تاکنون چندین کودک زمین خورده و زیر زنجیرهای بولدوزر نیست شده باشند.

با اینکه ما می گوییم فلسطینی ها هم مثل ما از بولدوزر استفاده کردند باید بگوییم که بولدوزر ما با آن مینی تراکتور فلسطینی هرگز قابل مقایسه نیست ما بولدوزرهایی با ارتفاع 6 متر و وزن 60 تن را برای تخریب خانه ها و مزارع این مردم و دنبال کردن تظاهر کنندگان استفاده می کنیم که تنها عبور آن از کنار ساختمانها کافیست تا تمام شیشه ها در اثر صدا و لرزش ناشی از آن خرد شود و آنها تراکتوری کوچک زرد رنگی را که به عنوان لودر به کار می رفته را در یک لحظه، آنهم توسط جوانی که از چندین دهه جنایت ما زخمی قدیمی در سینه داشته، به چند خودروی اسرائیلی می کوبند و تنها چند نفر آن هم به دلیل وحشت و زمین خوردن هنگام فرار زخمی می شوند.

به سمت رفح بروید و در مسیر در خان یونس توقف کنید تا نتایج ویرانگری و وحشیگری را که در آنجا بر هم انباشته شده مشاهده کنید. محله هایی که به کلی به یک تپه خاک بدل شده و اسباب و اثاث خانه های مردم با خاطره هایشان به زباله هایی زیر دندان زنجیرهای بولدوزر تبدیل شد.

آیا تاکنون خیابانی که با بولدوزر با خاک یکسان شده است را دیده اید؟ ماشین ها مثل قوطی کبریت له می شوند و منازل به کوهی از سنگ ریزه و آجر پاره بدل می شوند. تمام خیابانهای رفح دهها و بلکه صدها برابر بدتر و دلخراشتر از شرایطی را که این هفته در خیابان ملک داوود دیدیم، دارند و آیا این حادثه جای گریستن بر خود و مظلوم نمایی دارد؟! به عنوان مثال در سال 2004 بیش از 10700 فلسطینی به افرادی بی سرپناه بدل شدند چرا که اسرائیل 1404 خانه را ویران کرد و تنها به بهانه اهداف میدانی در عملیاتی موهوم این عمل را توجیه کرد. در شهر کوچک جنین 560 خانه را ویران کردند و راننده بولدوزر اسطوره ای ما «کردی» تعریف می کرد که چگونه ویسکی می خورد و مست می کرد و جنین را به میدان بازی همچون بازی «تیدی کولیک» بدل کرده بود و با شادی و خوی وحشی گری تمام خانه ها را ویران می کرد. در عملیات «کمان در ابر» که بولدوزر در آن بعنوان یک سلاح استفاده شد اسرائیل در یک روز 120 خانه را با خاک یکسان کرد و تنها کسانی می توانند درک کنند حمله با بولدوزرهای دی 9 چیست که در رفح یا خان یونس زندگی کرده باشند و شاهد حمله ارتش با بولدوزر به خانه ها و زن و بچه های خود بوده باشند.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

¤ به نقل از خبرگزاری قدسنا