همایش ستادهای حامی آقای حسن روحانی با حضور رئیس جمهور منتخب در تهران برگزار شد.
در این همایش هنرمند ارجمند و بزرگ کشورمان جناب آقای جمشید مشایخی نیز به سخنرانی پرداختند . ایشان فرمودند که اگر آقای روحانی در انتخابات رأی نمی آوردند ، ایشان کشور را ترک می کردند .
البته جناب آقای مشایخی شاید قصد مطایبه و یا غلو داشتند والا هیچ ایرانی وطن پرستی برای تغییر یک رئیس جمهور ، جلای وطن عزیزش را نمی کند .
همچنانکه ایشان طی دوران رژیم ستم شاهی نیز ترک وطن نکردند و فعالیت هنری گسترده ای داشتند و اما از نظر دیگر حتی اگر جناب مشایخی عزیز قصد مبالغه نیز نداشتند ، شاید حق را باید به ایشان بدهیم زیرا چهره ای که از کشور در صورت رأی نیاوردن آقای روحانی نمایش داده شد ، هر ایرانی وطن دوستی را نیز به این نتیجه می رساند که باید کشور را ترک کند .
نگاهی به تبلیغات جناب آقای روحانی طی دوران انتخاباتی ، چنان تصویر سیاهی از کشور به نمایش می گذارد که بی گمان انقلابیون پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 57 در خصوص رژیم منحط شاهنشاهی به زبان نراندند . سیاه نمایی آقای روحانی برای جذب آراء بیشتر ، چنان بود که کشور طی سی و هفت سال قبل از آن ( که آقای روحانی در آن دوران مسئولیتی نداشتند !) در تاریکی محض بسر می برده و با رأی آوری ایشان ، گوئی انقلاب دیگر شده است .
نگاهی مجدد به بیانات جناب رئیس جمهور منتخب در تبلیغات ایشان ، برای ثبت در تاریخ بسیار لازم و آموزنده است .
ایشان منتقدین خود را خشونت طلبانی می داند که از آزادی بویی نبردند که دهان آنها را باید بست – سی و هفت سال اعدام و زندان و حصر کرده اند – خانم ها را بیکار کردند و بخشنامه جدائی خانم ها از آقایان را دادند – می خواستند پیاده روها را دیوار بکشند – آنان اگر قدرت را بدست بگیرند جنگ و تقابل با جهان شروع میشود – قوه قضائیه خانه عدالت نیست – صدا سیما را یک باند اداره میکند – بیکاری و فقر و اعتیاد و فساد دوباره باز می گردد –می خواستند فضای مجازی راببندند – کاسبان تحریم هستند تا جیبشان پرتر می شد – نظامیان کار خود را  نمی کنند – فضای دانشگاه را امنیتی می کنند – آرامش و اخلاق از بین خواهد رفت و ....
جالب تر اینکه فردای روز انتخابات یعنی روزشنبه جناب دکتر روحانی پیامی را صادر فرمودند وبا لحن آرام ، در خواست کردند که همه گروه ها و جناح ها با دولت همکاری کنند و ایشان دست همه را می فشرد واقعا جای تعجب است که این منتقدین چهل و دو در صدی ایشان که چنین سوابق سیاهی دارند ، چگونه می توانند با دولت همکاری کنند ؟ چگونه جریانی که اتفاقا اقلیتی بزرگ هم هست می توانند با این کارنامه به شدت تاریک خود ، دولت جدید را برای اداره کشور یاری دهد ؟
آیا حق را به مشایخی بزرگ نمی دهیم که باید به همراه چهل و دو درصد جامعه ،کشور را ترک نمایند؟