آه ای چشم تو فانوس بیابان زدگان
ساحل امن تو آرامش طوفان زدگان
ای که بر هر گذری عشق به دریوزه توست
لب ما تشنه آبی است که در کوزه توست
ما جگر سوخته آتش آهیم بیا
دیرگاهی است تو را چشم به راهیم بیا
هر شب از کوچه صدای قدمت می آید
اشکم از دیده به پابوس غمت می آید
صبح در آینه ،اما خبری نست که نیست
از تو بر گونه خشکم اثری نیست که نیست
جام عشق از می چشمان تو پر خواهد شد
تو گلو تازه کنی حرمله حر خواهد شد
گل نشکفته ام ای دور تر از دسترسم
تو زمن دوری و من با تو نفس در نفسم
بی تو منصور دلم را به چه داری بکشم
پای در دامن سبز چه بهاری بکشم
بگذار آینه ام غرق نگاهت باشد
نقطه عطف دلم ? خال سیاهت باشد
لا اقل وعده بده بلکه دلم شاد شود
من خراب تو ام ای خانه ات آباد شود