وطن امروز 6 اردیبهشت 1396

 

خواهر یا برادری که داری این متن را می‌خوانی! اگر گله ‌داری از این همه خلف‌ وعده، از این همه کارگر بیکار شده، از این همه کارخانه ورشکسته، از این همه رکود، از این همه تناقض میان آمار دولت و جیب ملت، از این همه عدم پاسخگویی که مختصر یارانه تو هموطن یا برادر و خواهر تو را قطع کنند، بدون آنکه زحمت یک خط توضیح به خود بدهند، از این همه تفرعن، از این همه اشرافی‌گری، از این همه حقوق نجومی، از این همه مدیر شاسی‌بلند که با وجود آن همه تخلف میلیونی هر ماهه، آخرش هم طرف بشود ذخیره و امانتدار، از این همه فساد، از این همه تبعیض و از این همه دشمنی با تو و دوستی با دشمن، باید «تغییر» دهی فضا را که از قضا، تقدیر و قضا، بسته به تدبیر تو و رأی تو هموطن عزیز است. خواهرم! در جهت «تغییر وضع موجود»، هیچ مهم نیست اصلاح‌طلب باشی یا اصولگرا یا اصلا هیچ‌کدام، تهرانی باشی یا ساکن هر کجای دیگر این ایران عزیز، دانشجو باشی یا کارمند یا خانه‌دار، هرچه می‌خواهی باش اما برای «تغییر» چاره‌ای نیست الا «اتحاد»! اگر جملگی گلایه دارید از وضع موجود، پس یکدل و یکصدا و همه با هم عزم را برای تغییر، جزم کنید! همه شما خواهران عزیز، لابد در خانه خودتان یا آشنایان‌تان یا در و همسایه، کارگر بیکار شده دارید! و لابد دیده‌اید تبلیغ «خانه کارگر» را بر در و دیوار شهر! شگفتا! کارخانه، تعطیل و کارگر، بیکار اما «خانه کارگر» با سوءاستفاده از نام مقدس کارگر که بلاشک عرق جبین او کم از خون مطهر شهید ندارد، مشغول تبلیغ برای همان حسن روحانی‌ است که در چشم همه شما نگاه کرد و گفت: «ما شرمنده نیستیم»! اگر با وجود این وضع، دولتی سر کار است که رئیس آن ذره‌ای احساس شرمندگی ندارد، بلادرنگ «تغییر» ضرورت مضاعف پیدا می‌کند! پس اختلافات ظاهری را کنار بگذارید و دست در دست هم «تغییر» را در میدان عمل، عملیاتی کنید! حال سخنی با تو برادر محترم! صرف‌نظر از هر عقیده‌ای که داری و هر سلیقه‌ای، اگر ادامه وضع موجود را با وجود این همه بیکاری و این همه رکود، خطرناک برای امن و امان ایران عزیز می‌دانی و هرگز دوست نداری صبح را به جای کار، با ناامنی‌های متعدد ناشی از بیکاری و رکود، آغاز کنی، ندای «تغییر مدیریت اجرایی کشور» را همصدا با خواهرانت و همراه با دیگر برادرانت فریاد کن! آری! حق ما جمهور مظلوم، رئیس‌جمهوری نیست که 4 سال پیش در چنین روزهایی، وعده تحول اقتصادی در بازه زمانی 100 روزه بدهد و بعد به چشم مرد و زن ما نگاه کند و منکر وعده خود شود، آنگاه بگوید «100 سال هم برای حل مشکلات کشور کافی نیست»! و بعد شگفتا! دوباره وعده 100 روزه دهد! رئیس‌جمهوره که داریم؟! هیهات! حق ما جمهور همیشه در صحنه که هرگز دعا در حق سربازان امنیت ایران عزیز، من‌جمله همین حاج قاسم سلیمانی را فراموش نکرده و نمی‌کنیم، داشتن رئیس‌جمهوری نیست که روز توافق، با جلو انداختن خانواده شهدای هسته‌ای اعلام جشن کند که «به محض اجرای برجام، همه تحریم‌ها بالمره لغو می‌شود» و اندکی بعد، چشم در چشم ما بدوزد و مدعی شود «ما اصلا برای لغو تحریم‌ها، وارد مذاکره با دشمن نشدیم»! از سویی بگوید خزانه خالی است و از سویی مدیرانی داشته باشد با حقوق ماهی 100 میلیون و بیشتر! از سویی بگوید هیچ خط قرمزی در مبارزه با فساد نداریم، از سویی بزرگ‌ترین تخلف مالی ممکن را «معوقه بانکی» بخواند! از سویی مدعی مبارزه با فساد باشند، از سویی متخلف را ذخیره و امانتدار بخوانند! از سویی در استخرهای شاهانه، شیرجه‌های لوکس بزنند، از سویی اعلام کنند شب پرداخت یارانه، شب عزای هیأت دولت است!‌ تو گویی دارند از جیب خودشان، به ملت، صله می‌دهند که این همه از موضع بالا با مردم حرف می‌زنند! هان ای منتقدان وضع موجود! اختلاف، بی‌اختلاف! همه با هم متحد شوید! همه با هم متحد شویم! «تغییر» نزدیک است! اگر ناظر بر شرایط کشور، همه بخوبی می‌دانیم به که نمی‌خواهیم رأی بدهیم، این «نه» را لاجرم باید متحد و یکدل، همگام و همصدا فریاد برآوریم! زنده باد حنجره‌های متفاوت که فریادشان یک سخن است! موضع اتحاد، اینجاست!‌ موضع وحدت، همین جاست! اینکه رأی شما، در روز 29 اردیبهشت به کدام یک از این نامزدها باشد، بسته به سلیقه خودتان است اما هر ایرانی، با هر جنسیت و هر مشربی، قدر مسلم به رئیس دولتی که با وجود وعده 100 روزه، 100 سال را هم برای حل مشکلات کافی نمی‌داند، اعتماد دوباره نخواهد کرد! در نهایت، اگر دوست داریم با «ایران» جمله بسازیم، اما بدون رکود و بیکاری، چاره‌ای نیست الا حذف این کلیشه‌های بی‌عمل مزاحم که تمام واکنش‌شان به تلفات خونبار مردم، این است: «جای نگرانی نیست! کشته شدگان، بیمه هستند»! برای «دولت کلیشه‌ها» فرقی نمی‌کند که در شمال، برف ببارد یا در شمال غرب، سیل یا در جنوب، گرد و غبار! رگ گردن این دولت، تنها برای مدیرانی با نجومی‌ترین حقوق ممکن کلفت می‌شود، نه شما مردم عزیز! هان ای منتقدان وضع موجود! متحد شوید!

به گزارش پایگاه 598، مهدی محمدی تحلیلگر مسایل سیاسی در کانال تلگرامی خود به دلایل امکان انتخاب نشدن مجدد روحانی در انتخابات پرداخت.

چرا احتمال بسیار زیاد روحانی رییس جمهور تک دوره ای است؟

1- هیچ رییس جمهوری نبوده که بین دو دوره رای منفی او به 40 درصد رسیده باشد. به طور متوسط از هر100 ایرانی 40 نفر می گویند "مطلقا" به روحانی رای نخواهند داد.

2- روحانی تنها رییس جمهوری است که بین دو دوره ایده مرکزی و تنها کارنامه دولتش، یعنی برجام، کاملا از فهرست راه حل هایی که مردم برای مشکلات در ذهن دارند خارج شده است. مردم اکنون خواهان خروج از برجام نیستند ولی این را هم قبول ندارند که برجام بناست "مشکل معیشت" آنها را حل کند.

3- روحانی تنها رییس جمهور در بین دو دوره است که وقتی پای مسئله اصلی جامعه یعنی بیکاری در میان باشد، بیش از 80 درصد مردم در نظرسنجی ها می گویند او از حل آن ناتوان است.

4- روحانی یگانه رییس جمهوری است که مردم عقیده دارند تقریبا درباره اکثر قول هایش یا خلاف گفته یا توان اجرایی کافی برای تحقق آنها نداشته است.

5- روحانی رییس جمهور برجام است. دوره او اکنون گذشته و در شرایط پسامذاکراتی که کاهش تحریم باید بدل به رفاه شود، جامعه هیچ مزیتی برای او قائل نیست.

ابوالحسن موسی بن جعفر (ع) امام هفتم از ائمه اثنی عشر (ع) و نهمین معصوم از چهارده معصوم (ع) تولد آن حضرت در ابواء (محلی میان مکه و مدینه) به روز یکشنبه هفتم صفر سال 128 یا 129 ق واقع شد. 
 

چگونگی به امامت رسیدن آن حضرت: 

در زمان حیات امام صادق (ع) کسانی از اصحاب آن حضرت معتقد بودند پس از ایشان اسماعیل امام خواهد شد. اما اسماعیل در زمان حیات پدر از دنیا رفت ولی کسانی مرگ او را باور نکردند و او را همچنان امام دانستند پس از وفات حضرت صادق (ع) عده ای چون از حیات اسماعیل مأیوس شدند پسر او محمد بن اسماعیل را امام دانستند و اسماعیلیه امروز بر این عقیده هستند و پس از او پسر او را امام می دانند و همینطور به ترتیب و به تفضیلی که در کتب اسماعیلیه مذکور است. پس از وفات حضرت صادق (ع) بزرگترین فرزند ایشان عبدالله نام داشت که بعضی او را عبدالله افطحمی دانند این عبدالله مقام و منزلت پسران دیگر حضرت صادق(ع) را نداشت و به قول شیخ مفید در”ارشاد” متهم بود که در اعتقادات با پدرش مخالف است و چون بزرگترین برادرانش از جهت سن و سال بود ادعای امامت کرد و برخی نیز از او پیروی کردند اما چون ضعف دعوی و دانش او را دیدند روی از او برتافتند و فقط عده قلیلی از او پیروی کردند که فطحیه موسوم هستند. 

ـ برادر دیگر امام موسی کاظم (ع) اسحق که برادر تنی آن حضرت بود به ورع و صلاح و اجتهاد معروف بود اما برادرش موسی کاظم (ع) را قبول داشت و حتی از پدرش روایت می کرد که او تصریح بر امامت آن حضرت کرده است. 

ـ برادر دیگر آن حضرت به نام محمد بن جعفر مردی سخی و شجاع بود و از زیدیه جارودیه بود و در زمان مامون در خراسان وفات یافت اماجلالت قدر و علو شأن و مکارم اخلاق و دانش وسیع امام موسی کاظم (ع) بقدری بارز و روشن بود که اکثریت شیعه پس از وفات امام صادق (ع) به امامت او گرویدند و علاوه بر این بسیاری از شیوخ و خواص اصحاب حضرت صادق (ع) مانند مفضل ابن عمر جعفی و معاذین کثیر و صغوان جمال و یعقوب سراج نص صریح امامت حضرت امام موسی الکاظم (ع) را از امام صادق (ع) روایت کردند و بدین ترتیب امامت ایشان در نظر اکثریت شیعه مسجل گردید. 

شخصیت اخلاقی: 

او در علم و تواضع و مکارم اخلاق و کثرت صدقات و سخاوت و بخشندگی ضرب المثل بود. بران و بداندیشان را با عفو و احسان بیکران خویش تربیت می فرمود. 

شبها بطور ناشناس در کوچه های مدینه می گشت و به مستمندان کمک می کرد. مبلغ دویست، سیصد و چهارصد دینار در کیسه ها می گذاشت و در مدینه میان نیازمندان قسمت می کرد. صرار (کیسه ها) موسی بن جعفر در مدینه معروف بود. و اگر به کسی صره ای می رسید بی نیاز می گشت معذلک در اطاقی که نماز می گذارد جز بوریا و مصحف و شمشیر چیزی نبود. 

برخورد حاکمان سیاسی معاصر با امام: 

مهدی خلیفه عباسی امام را در بغداد بازداشت کرد اما بر اثر خوابی که دید و نیز تحت تأثیر شخصیت امام از او عذرخواهی کرد و به مدینه اش بازگرداند گویند که مهدی از امام تعهد گرفت که بر او و فرزندانش قیام نکند این روایت نشان می دهد که امام کاظم (ع) قیام را در آن زمان صلاح و شایسته نمی دانسته است و با آنکه از جهت کثرت عبادت و زهد به (العبد الصالح) معروف بوده است بقدری در انظار مردم مقامی والا و ارجمند داشته است که او را شایسته مقام خلافت و امامت ظاهری نیز می دانستند و همین امر موجب تشویش و اضطراب دستگاه خلافت گردیده و مهدی به حبس او فرمان داده است. 

ـ زمخشری در (ربیع الابرار) آورده است که هارون فرزند مهدی در یکی از ملاقاتها به امام پیشنهاد نمود فدک را تحویل بگیرد و حضرت نپذیرفت وقتی اصرار زیاد کرد فرمود می پذیرم به شرط آن که تمام آن ملک را با حدودی که تعیین می کنم به من واگذاری، هارون گفت حدود آن چیست؟ امام فرمود یک حد آن به عدن است حد دیگرش به سمرقند و حد سومش به افریقیه (آفریقا) و حد چهارمش کناره دریای خزر است. هارون از شنیدن این سخن سخت برآشفت و گفت: پس برای ما چه چیز باقی می ماند؟ امام فرمود: 

می دانستم اگر حدود فدک را تعیین کنم آن را به مامسترد نخواهی کرد (یعنی خلافت و اداره سراسر کشور اسلام حق منست) از آن روز هارون کمر به قتل موسی بن جعفر (ع) بست. در سفر هارون به مدینه هنگام زیارت قبر رسول الله (ص) در حضور سران قریش و روسای قبایل و علما و قضات بلاد اسلام گفت: السلام علیک یا رسول الله، السلام علیک یا بن عم و این را از روی فخر فروشی به دیگران گفت. امام کاظم (ع) حاضر بود و فرمود: السلام علیک یا رسول الله، السلام علیک یا ابت (یعنی سلام بر تو ای پدر من) می گویند هارون دگرگون شد و خشم از چهره اش نمودار گردید. 

زندان نمودن امام و چگونگی شهادت: 

درباره حبس امام موسی (ع) به دست هارون الرشید شیخ مفید در ارشاد روایت می کند که علت گرفتاری و زندانی شدن امام، یحیی بن خالد بن بر مک بوده است زیرا هارون فرزند خود امین را به یکی از مقربان خود به امام جعفربن محمد ابن اشعث که مدتی هم والی خراسان بوده است سپرده بود و یحیی بن خالد بیم آن را داشت که اگر خلافت به امین برسد جعفربن محمد را همه کاره دستگاه خلافت سازد و یحیی و بر مکیان از مقام خود بیفتند. جعفر بن محمد بن اشعث شیعه بود و قایل به امامت موسی (ع) و یحیی این معنی را به هارون اعلام می داشت. سرانجام یحیی پسر برادر امام را به نام علی بن اسماعیل بن جعفر از مدینه خواست تا به وسیله او از امام و جعفر نزد هارون بدگویی کند. گویند امام هنگام حرکت علی بن اسماعیل از مدینه او را احضار کرد و از او خواست که از این سفر منصرف شود. و اگر ناچار می خواهد برود از او سعایت نکند. علی قبول نکرد و نزد یحیی رفت و بوسیله او پیش هارون بار یافت و گفت از شرق و غرب ممالک اسلامی مال به او می دهند تا آنجا که ملکی را توانست به هزار دینار بخرد. هارون در آن سال به حج رفت و در مدینه امام و جمعی از اشراف به استقبال او رفتند. اما هارون در قبر حضرت رسول (ص) گفت یا رسول الله از تو پوزش می خواهم که می خواهم موسی بن جعفر را به زندان افکنم زیرا او می خواهد امت ترا برهم زند و خونشان بریزد. آنگاه دستور داد تا امام را از مسجد بیرون بردند و او را پوشیده به بصره نزدوالی آن عیسی بن جعفربن منصور بردند. 

عیسی پس از مدتی نامه ای به هارون نوشت وگفت که موسی بن جعفر در زندان جز عبادت ونماز کاری ندارد یا کسی بفرست که او را تحویل بگیرد یا من او را آزاد خواهم کرد. هارون امام را به بغداد آورد و به فضل بن ربیع سپرد و پس از مدتی از او خواست که امام را آزاری برساند اما فضل نپذیرفت و هارون او را به فضل بن یحیی بن خالد برمکی سپرد. چون امام در خانه فضل نیز به نماز و روزه و قرائت قرآن اشتغال داشت فضل بر او تنگ نگرفت و هارون از شنیدن این خبر در خشم شد و آخر الامر یحیی امام را به سندی بن شاهک سپرد و سندی آن حضرت را در زندان مسموم کرد و چون آن حضرت از سم وفات یافت سندی جسد آن حضرت را به فقها و اعیان بغداد نشان داد که ببیند در بدن او اثر زخم یا خفگی نیست. بعد او را در باب التبن در موضعی به نام مقابر قریش دفن کردند. تاریخ وفات آن حضرت را جمعه هفتم صفر یا پنجم یا بیست و پنجم رجب سال 183 ق در 55 سالگی گفته اند. 

نجمه همسر امام: 

نجمه، مادر بزرگوار امام رضا (ع) و از زنان مومنه، پارسا، نجیب و پاکیزه بود. حمیده، همسر امام صادق (ع)، او را که کنیزى از اهالى مغرب بود، خرید و به منزل برد. 

نجمه در خانه امام صادق (ع)، حمیده خاتون را بسیار احترام مى کرد و به خاطر جلال و عظمت او، هیچ گاه نزدش نمى نشست! روزى حمیده در عالم رویا، رسول گرامى اسلام (ص) را دید که به او فرمودند: اى حمیده! نـجـمـه را به ازدواج فرزند خود موسى درآور زیرا از او فرزندى به دنیا خواهد آمد که بهترین فرد روى زمین باشد. پس از این پیام، حمیده به فرزندش امام کاظم (ع) فرمود: پسرم! نـجـمـه بانویى است که من هرگز بهتر از او را ندیده ام، زیرا در زیرکى و محاسن اخلاق، مانندى ندارد. من او را به تو مى بخشم، تو نیز در حق او نیکى کن. ثـمـره ازدواج امـام مـوسـى بـن جعفر (ع) و نجمه، نورى شد که در شکم مادر به تسبیح و تهلیل مـشـغـول بـود و مـادر از آن، احـسـاس سنگینى نمى کرد و چون به دنیا آمد، دست ها را بر زمین گذاشت، سر را به سوى آسمان بلند کرد و لب هاى مبارکش را به حرکت درآورد: گویا با خدایش رازو نیازمى کرد. پس از تولد امام هشتم (ع)، این بانوى مکرمه با تربیت گوهرى تابناک، ارزشى فراتر یافت. 

فرزندان امام: 

بنا به گفته شیخ مفید در ارشاد امام موسی کاظم (ع) سی و هفت فرزند پسر و دختر داشت که هیجده تن از آنها پسر بودند و علی بن موسی الرضا (ع) امام هشتم افضل ایشان بود از جمله فرزندان مشهور آن حضرت احمد بن موسی و محمد بن موسی و ابراهیم بن موسی بودند. یکی از دختران آن حضرت فاطمه معروف معصومه سلام الله علیها است که قبرش در قم مزار شیعیان جهان است. عدد اولاد آن حضرت را کمتر و بیشتر نیز گفته اند. 

تأثیر علمی آن بزرگوار: 

امام هفتم (ع) با جمع روایات و احادیث و احکام و احیای سنن پدر گرامی و تعلیم و ارشاد شیعیان، اسلام راستین را که با تعالیم و مجاهدات پدرش جعفر بن محمد (ع) نظم و استحکام یافته بود حفظ و تقویت کرد و علی رغم موانع بسیار در راه انجام وظایف الهی تا آنجا پایداری کرد که جان خود را فدا ساخت. 

سخنان برگزیده 

* امام رضاعلیه السلام: زیارت قبر پدرم، موسى بن جعفرعلیه السلام، مانند زیارت قبر حسین‌علیه السلام است. 

* روایت شده است: أنّهُ (الکاظِم َ‌علیه السلام) کانَ یَبِکی مِن خَشیَةِ اللَّهِ حَتّى‌ تَخضَلَّ لِحیَتُهُ بِالدُّمُوعِ؛ 

امام کاظم همواره از بیم خدا مى‌گریست، چندان که محاسنش از اشک تر مى‌شد. 

* امام کاظم ‌علیه السلام: ثَلاثٌ مُوبِقاتٌ: نَکثُ الصَّفَقَةِ و تَرکُ السُّنَّةِ و فِراقُ الجَماعَةِ؛ 

سه چیز تباهى مى‌آورد: پیمان شکنى، رها کردن سنّت و جدا شدن از جماعت. 

* امام کاظم ‌علیه السلام: عَونُکَ لِلضَّعیفِ أفضَلُ الصَّدَقَةِ؛ 

کمک کردن تو به ناتوان، بهترین صدقه است. 

* امام کاظم‌ علیه السلام: لَو کانَ فِیکُم عِدَّةُ أهلِ بَدرٍ لَقامَ قائمُنا؛ 

اگر به تعداد اهل بدر (مؤمن کامل) در میان شما بود، قائم ما قیام مى‌کرد. 

* امام کاظم‌ علیه السلام: لَیسَ مِنّا مَن لَم یُحاسِب نَفسَهُ فی کُلِّ یَومٍ؛ 

کسى که هر روز خود را ارزیابى نکند، از ما نیست. 

* امام کاظم ‌علیه السلام: ما مِن شَى‌ءٍ تَراهُ عَیناکَ إلّا و فیهِ مَوعِظَةٌ؛ 

در هر چیزى که چشمانت مى‌بیند، موعظه‌اى است. 

* امام کاظم ‌علیه السلام: مَن کَفَّ غَضَبَهُ عَنِ النّاسِ کَف َّ اللَّهُ عَنهُ عَذابَ یَومِ القِیامَة؛ 

هر کس خشم خود را از مردم باز دارد، خداوند عذاب خود را در روز قیامت از او باز مى‌دارد. 

* امام کاظم ‌علیه السلام: إذا کانَ ثَلاثَةٌ فی بَیتٍ فَلا یَتَناجى‌ إثنانِ دونَ صاحِبِهِما فَإنَّ ذلِکَ مِمّایَغُمُّهُ؛ 

هر گاه سه نفر در خانه ‌اى بودند، دو نفرشان با هم نجوا نکنند؛ زیرا نجوا کردن، نفر سوم را ناراحت مى‌کند. 

* امام کاظم‌ علیه السلام: إیّاکَ أن تَمنَعَ فی طاعَةِ اللَّهِ فَتُنفِقُ مِثلَیهِ فی مَعصِیَةِ اللَّهِ؛ 

مبادا از خرج کردن در راه طاعت خدا خوددارى کنى، و آن‌گاه دو برابرش را در معصیت خدا خرج کنى. 

* امام کاظم ‌علیه السلام: لاتُذهِبِ الحِشمَةَ بَینَکَ و بَینَ أخیکَ وَأبْقِ مِنها فَإنَّ ذَهابَها ذَهابُ الحَیاءِ؛ 

مبادا حریم میان خود و برادرت را (یکسره) از میان ببرى؛ چیزى از آن باقى بگذار؛ زیرا از میان رفتن آن، از میان رفتن شرم و حیا است. 

* امام کاظم ‌علیه السلام: أبلِغ خَیراً و قُل خَیراً ولا تَکُن أمُّعَةً؛ 

خیر برسان و سخن نیک بگو و سست رأى و فرمان‌برِ هر کس مباش. 

* امام کاظم ‌علیه السلام: المُصیبَةُ لِلصّابِرِ واحِدَةٌ و لِلجازِعِ اثنَتانِ؛ 

مصیبت براى شکیبا یکى است و براى ناشکیبا دوتا. 

* امام کاظم‌ علیه السلام: الصَّبرُ عَلَى العافِیَةِ أعظَمُ مِنَ الصَّبرِ عَلَى البَلاءِ؛ 

شکیبایى در عافیت بزرگ‌تر است از شکیبایى در بلا. 

منبع: سایت پژوهه دین

به نام خدا و برای خدا

پس از اینکه سخنگوی وزارت کشور از ممنوعیت پخش زنده مناظره ها خبر داد، مردم ایران که 4 سال منتظر محاکمه دروغگویان دولت لیبرال حسن روحانی بودند، نارضایتی خود را از این موضوع اعلام و در نهایت حسن روحانی مجبور به پذیرش مناظره زنده تلوزیونی در برابر ملت شد و لذا اولین شکست لیبرالها در برابر اراده ملتی که تصمیم گرفته قوه مجریه کشور را از لیبرال غربزده پاکسازی نمایند، محقق شد.

در همین روزها قرار بود، گزارش بررسی تحصیل غیر قانونی حسین فریدون(برادر رئیس جمهور) در مقطع دکتری، در صحن علنی مجلس شورای اسلامی قرائت شود، اما با توطئه و کارشکنی نمایندگان غیر انقلابی مجلس، که نگران ریزش آراء حسن روحانی بعد از قرائت آن گزارش بودند، جلوگیری شد! و لذا اگر مردم یقه ی نمایندگان دلال و منافق را بگیرند، قطعا آنان مجبور به قرائت گزارش کمیسیون آموزش در جلسه علنی مجلس شده و در نتیجه ملت، از تخلفاتی مطلع می شوند، که حسن روحانی از افشاء و برخورد قانونی با آنها جلوگیری می کرد!

اگر ملت از پشت پرده تخلفات گسترده دوستان و فامیل رئیس جمهور مطلع شوند، قطعا در 29 اردیبهشت 96 آخرین ضربه خود را با رأی به رقیب حسن روحانی وارد خواهند کرد و لذا مردم با کمک نمایندگان انقلابی مجلس، باید آن دسته از نمایندگان مجلس، که منافع کشور را بر منافع متخلفان دولت اعتدال ترجیح می دهند، تحت فشار قرار داده تا انشاءالله حق بر ملت روشن و از فرو افتادن مجدد کشور و مردم در دام لیبرالهای غربزده جلوگیری شود.

والسلام

{ازوبلاک وزنه سیاسی}

به جای وعده روزانه یک افتتاح هر روز یک کارخانه تعطیل می‌شود!
روحانی باید پاسخ دهد که چرا وعده‌های سال 92 خود به مردم را عملی نکرده است.
روزنامه صبح نو با طرح این موضوع نوشت: رئیس‌جمهور یک روز قبل از ثبت‌نام برای انتخابات، رسانه‌ها را برای برگزاری نشستی خبری به پاستور دعوت کرد تا پاسخگوی سؤال خبرنگاران باشد. این اقدام آقای روحانی در حالی است که در سال 95 تنها دو نشست خبری برگزار کرد تا از پاسخگویی به سؤال و مطالبات خبرنگاران شانه خالی کند. موسم تبلیغات انتخاباتی 92 بود که آقای حسن روحانی در برنامه گفت‌وگوی ویژه خبری کلید خود را درآورد و وعده‌های 100 روزه اقتصادی خود را تکرار کرد تا توانست دل جوانان را نرم کند به امید بهبود معیشت و کاهش بیکاری رأی‌هایی را برای خود بخرد اما حال روزهای آخر دولت است و نه تنها شغلی ایجاد نشد بلکه نرخ رشد بیکاری در برخی استان‌ها دو رقمی شده است. حال باید از آقای رئیس‌جمهور پرسید کی صد روز شما تمام می‌شود و صد روز، چند سال است؟ کارخانه‌های تولیدی یک به یک تعطیل شده و به خاطر‌ات نوستالژیک می‌پیوندند تا کارخانه‌های دولتی برخلاف زیان‌دهی خود برای رانت برخی افراد خاص دولت، سرپا بمانند. وعده آن بود که هر روز یک افتتاح باشد، همگی امید به این شعار داشتند، اما با بی‌تدبیری هر روز یک تعطیل شدن داریم... شاید امروزمان آن است که از رئیس‌جمهور بپرسیم قرار است بعد از ارج، آزمایش و داروگر کدام واحد تولیدی را تعطیل کنند؟ اگر قرار باشد دولت این گونه پیش‌رود کالایی ایرانی برای حمایت و مصرف باقی نمی‌ماند. تنها چند ماه از حضور روحانی در پاستور می‌گذشت و وی در 16 آذر 92 آمد تا افتخارات 100 روزه دولت یازدهم را برای مردم برشمرد و در سخنانش اظهار کرد: «دولت قبل شغل زیاد ایجاد کرد اما برای چینی‌ها و کره‌ای‌ها» شاید وقت آن رسیده است که بعد از چهار سال این مصاحبه و سخنان را به یاد رئیس‌جمهور بیاوریم و بپرسیم مگر قرار نبود برای چینی‌ها شغل ایجاد نکنید؟ دولت یازدهم 35 میلیارد دلار کالا از چین وارد کرد! اما سؤال اینجاست که در مناظره‌های 96 می‌خواهد چه بگوید؟ که با کدام کلید، چرخه صنعت و اقتصاد را چرخاند که سانتریفیوژها یکی پس از دیگری از مدار خارج شدند.؟
در سال 92 یکی از معروف‌ترین پوسترهای تبلیغاتی آقای روحانی این بود «کاری می‌کنم دولت به سمت مردم دست دراز کند، نه مردم به سوی دولت!» اما پس فیش‌های نجومی چه بود که مدیران دولتی بدان افتخار می‌کردند و آن را حق خود از انقلاب می‌دانستند اما زمان واریز یارانه‌ها را مصیبت عظمای خود می‌دانند. باید از آقای روحانی بخواهیم تا وعده‌هایش در سال 92 را دوباره مرور کند و بگوید وعده‌هایش و ایجاد 700 هزار شغل کجاست؟