رد پای پول کثیف از باج 2 میلیاردی تا انتخاب شهردار
برخی اصلاح‌طلبان نسبت به زد و بندهای جدید در شورای شهر منتسب به این طیف هشدار می‌دهند.
بهروز شجاعی عضو سابق مرکزیت حزب ندای ایرانیان و نامزد انتخابات شورای شهر تهران در توئیتر نوشت: خبرها نگران‌کننده است. برای انتخاب شهردار، پای «پول کثیف» به رسانه و شورا باز شده است.
رئیس سابق کمیته اطلاع‌رسانی حزب ندای ایرانیان می‌افزاید: اعضای شورای شهر مراقب باشند، حواسمان به «رای کثیف» هست.
کنایه او به خبرهایی است که درباره نحوه دور زدن شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان توسط چند نفر و تحمیل فهرست 21 نفره فعلی است.
پیش از این فاطمه دانشور عضو اصلاح‌طلب شورای شهر چهارم خبر «لیست‌فروشی» شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان مبنی بر پیشنهاد 2 میلیارد تومانی برای گنجاندن نام وی در لیست اصلاح‌طلبان را رسانه‌ای کرد.
وی در جریان گفت‌وگویی درباره دلایل عدم قرار گرفتن نامش در لیست امید اصلاح‌طلبان گفت که از من برای حضور در لیست امید 2 میلیارد تومان مطالبه کردند و چون چنین مبلغی را به آنها ندادم از لیست خط خوردم.
روزنامه آفتاب یزد نیز ضمن افشای باج‌گیری بزرگ برخی چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب و اقدام به دلالی آنها برای بستن لیست امید شورای شهر تهران در مطلبی با عنوان «چه کسی پیشنهاد 2 میلیاردی برای حضور در لیست امید به نامزدها داده بود؟!» نوشت: «یک منبع آگاه توضیحاتی را در مورد ماجرای درخواست 2 میلیارد تومان از برخی کاندیداهای شورای شهر تهران جهت حضور در لیست امید ارائه داد. گویا چنین درخواستی از جانب دبیرکل یکی از احزاب سرشناس اصلاح‌طلب مطرح شده است؛ بدین صورت که وی با برگزاری جلسات خصوصی با کاندیداهای مطرح و خواستار حضور در لیست امید به آنان پیشنهاد می‌داده که 2 میلیارد تومان بپردازند تا بتوانند در لیست حضور داشته باشند. البته مشخص نبوده آقای غ-ک [کرباسچی] با چه ساز و کاری چنین وعده‌ای به کاندیداها می‌داده است.
 سایت تدبیر و امید نیز اخیرا در گزارشی تصریح کرده بود: محمدرضا عارف(رئیس شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان) در برابر تناقضات موجود در لیست شورای شهر، اظهارات برخی اعضای شورای عالی مبنی بر دستکاری در امتیازات نامزدها و جابه‌جایی آنها پاسخ قانع‌کننده‌ای ندارد. او در همایش سلامت شهر امید که در سالن رازی دانشگاه علوم پزشکی ایران برگزار شده بود، اظهار کرد که خودش نیز به عنوان رئیس شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان، فقط 24 ساعت زودتر از سایرین، از لیست 42 نفره مطلع شده است. عارف که تحت فشار زیادی ناشی از انداختن مسئولیت مهندسی لیست به گردن او قرار دارد،‌ در حین توضیح موضوع دچار گریه شد.
یادآور می‌شود اخیرا مرعشی پیش‌بینی کرده که او یا محمدعلی نجفی شهردار شوند.

به نام خدا و برای خدا

اول سلام و بعد سلام و سپس سلام / با هر نفس ارادت و با هر نفس سلام

با پایان مراسم تنفیذ و تحلیف آقای حسن روحانی، عملا ایشان رئیس جمهور ایران اسلامی شده و باید گفت؛ برای اولین بار، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، شاهد آغاز بکار رئیس جمهوری هستیم، که منشاء انتخاب او از سوی ملت، لیاقت، کاردانی، سلامت، تعهد و پرونده پاکش در انقلاب نیست! بلکه مردم ایران در انتخابات ریاست جمهوری 96 تحت شدیدترین بمبارانهای تبلیغاتی از سوی جبهه استکبار جهانی و جریان اشرافیت و مافیای زر و زور و تزویر روبرو بودند، که اگر به حسن روحانی رأی ندهند، قطعا با جنگ و تحریمهای جدیدی از سوی آمریکا روبرو خواهند شد!

از اوائل سال 95 مردم ایران تصمیم گرفتند، که در انتخابات ریاست جمهوری سال 96 مجددا به حسن روحانی اعتماد نکنند و لذا آمریکا و کشورهای غربی زنگ خطر را برای او بصدا درآورده و به یاری او شتافتند! همزمان، جریان اشرافیت و لیبرالیسم داخلی هم خیلی زود وارد میدان شدند. آنها در زمان تبلیغات رسمی انتخابات ریاست جمهوری، با پروپاگاندای تبلیغاتی، ملت ایران را با دو گزینه سخت و خطرناک، (رأی به حسن روحانی یا تحریم و حمله نظامی آمریکا)، غافلگیر نمودند و لذا ملت ناچارا به انتخاب مجدد حسن روحانی گردن نهادند

پس از اعلام خطر دنیای استکبار، "جریان زر و زور و تزویر"، با بهره گیری از توان رسانه های خارجی و استخدام ظرقیت رسانه های داخلی، همانند خرید کانلهای پر بیننده تلگرام، ملت را با یک شوک تبلیغاتی روبرو کرد، حتی شخص تنبل و لیبرالی همچون حسن روحانی که روزانه کمتر از 4 ساعت کار می کرد!، در یک سال قبل از برگزاری انتخابات 96 تمام جلسات هیئت دولت را بعد از چند دقیقه، نیمه کار رها و باتفاق مشاوران جنگ روانی، برای پیروزی در انتخابات سال 96 به برنامه ریزی بر علیه کشور و ملت می پرداختند و لذا اگر جناب روحانی کشور قدرتمند ایران را در دولت دوازدهم به همان مسیر حقیرانه و ذلیلانه دیپلماسی خارجی ببرد و در حل مشکلات اقتصادی مردم از جمله رکود و اشتغال جوانان تلاش ننماید، قطعا به تضیف بیشتر نظام اسلامی در حوزه های مختلف منجر خواهد شد.

پس؛ رمز موفقیت حسن روحانی در چهار سال آینده، بیرون آمدن از توهمات گذشته، توکل برخدا، بجای توکل بر کدخدا(آمریکا)، دوری از تفکر لیبرالیسم، پایبندی به اهداف اسلام، انقلاب و امام، ارتباط واقعی با مردم، پرهیز از دوقطبی سازی در جامعه، استفاد از تمام توانمندی داخل و در یک کلام، عملیاتی نموده شعار مقام معظم رهبری در سال 96 مبنی بر، "اقتصاد مقاومتی، تولید و اشتغال" است.

(از وبلاک وزنه سیاسی)

1. در اجرای اصل یکصدوبیست ویکم قانون اساسی، نامزد منتخب مردم در انتخابات ریاست جمهری، پس از تنفیذ حکم و نصب رهبری، در جلسه رسمی مجلس شورای اسلامی، با حضور رئیس قوه قضائیه و اعضای شورای نگهبان مراسم تحلیف را بجا می آورد. در این تحلیف یا سوگند خوردن رئیس جمهور منتخب عین متن اصل مذکور را قرائت میکند: 
« من به عنوان رئیس جمهور، در پیشگاه قرآن کریم و در برابر ملت ایران، به خداوند متعال سوگند یاد میکنم...»
بعد مؤکدا به  انجام اموری و به پرهیز از دست یازیدن به امور دیگری متعهد میگردد. این مراسم تشریفات نیست و سوگند، سوگند شرعی و تعهدآور است.
بحمدالله تنفیذ دیروز صورت گرفت و فردا انشاءالله شاهد مراسم تحلیف خواهیم بود.
2. مجلس از سران ده ها کشور و چندین سازمان بین المللی برای حضور در مراسم تحلیف دعوت کرده است. دسته ای از دعوت شدگان اجابت کردند. در میان آنان 8 رئیس جمهور 19 رئیس مجلس و مقامات دیگر تا حد نماینده ای از مجلس یک کشور حضور دارند. جز دو سه استثناء، قاطع مهمانان از کشورهای کمتر تأثیرگذار در مناسبات بین المللی هستند.
3. دولت با عذر حفظ امنیت، سطح حفاظت را از حساس به حیاتی ارتقاء داده  و تمامی دستگاه های دولتی و بانک ها دولتی و خصوصی را در روز شنبه، فردا، تعطیل اعلام کرده است.
4. آیا حضور مقامات خارجی در مراسم تحلیف از نظر قانون الزامی در کار بود؟ پاسخ منفی است. الزام سیاسی نیز در کار نبوده است(مانند عمل متقابل). 
بنابر این تصمیم به دعوت از مهمانان خارجی، صلاح اندیشی مجلس و دولت بوده است.
5. در اداره عقلانی کشور، هر تصمیم در بخش عمومی وقتی موجه است که روش هزینه-فایده اجتماعی با وزن دادن به هر فایده و هر هزینة اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و ... بکار گرفته شود و جمع فایده ها از مجموع هزینه ها بیشتر گردد و در عین حال کار واجب تری که با همان هزینه قابل انجام است بر زمین نماند. 
بدیهی است وزن وضریبی که به هر فایده یا هزینه ای داده میشود، از تصمیمی تا تصمیم دیگر متفاوت است.
6. فایده اصلی دعوت از مقامات خارجی برای مراسم تحلیف، ابتدائا و بالذات سیاسی است که در چنین موقعیتی وقتی به دست می آید که قاطبه دعوت شدگان اجابت کنند و با ترکیبی مناسب، نشانی از اهمیت قائل شدن دیگران برای ایران باشد که موجب اقتدار بیشتر است. اگر این فایده حاصل شود و ظرفیت تبدیل آن به منافع اقتصادی وجود داشته باشد، فایده اقتصادی هم در پی خواهد آمد.
7. هزینه تصمیم به دعوت ابتدائا اقتصادی است و در فقدان بعضی شروط هزینه سیاسی هم دارد.
هزینه اقتصادی از نظر مالی این اقلام را در بر میگیرد:
هزینه پذیرایی از هیئت ها، هزینه حفاظت از مقامات مهمان. چون علی القاعده برای بازدید از نقاط دیدنی نیز برنامه ریزی میشود، هزینه سفر های داخلی با حفاظت پرخرج تر باید لحاظ شود. همین طور مبالغی که صرف خرید هدیه به مهمانان میگردد.
8. هزینه بزرگتر و مهمتر هزینه تعطیلی یک روزه تهران است. گرچه ظاهرا دولت فقط دستگاه های دولتی و بنگاه های بخش عمومی را تعطیل اعلام کرده است، اما به دلیل
1. تعطیلی بانکهای دولتی و خصوصی؛
2. گستردگی دخالت دولت در امور اقتصادی، که کار بخش خصوصی بدون حضور دولت لنگ میشود
و 3. وزن سنگین تهران در اقتصاد کشور، تعطیلی به بخش دولتی و به تهران بزرگ محدود نمی ماند ؛ بلکه بر کسب و کار در همه بخش ها و در سطح کشور تأثیر جدی میگذارد.
بعید میدانم این تأثیر از نیمی از تولید ملی نصف روز کامل کمتر باشد.
بر اساس این برآورد سرانگشتی، میزان این هزینه قابل تخمین است. صندوق بین المللی پول تولید ملی ایران را در سال جاری، با روش برابری قدرت خرید(PPP)، 1540 میلیارد دلار برآورد کرده است (http://www.imf.org/external/datamapper/PPPGDP@WEO/OEMDC/ADVEC/WEOWORLD/IRN)   
با این مقدمات، درآمدی که با تعطیلی شنبه تهران کسب نمیشود 1/2 (دو و یک دهم) میلیارددلار است (365/1540*5/0) 
به قیمت امروز ارز در بازار تهران(هر دلار 3835 تومان) تعطیلی شنبه تهران حدود 8000 میلیارد تومان برای اقتصاد ملی و میلیاردها تومان برای خزانه دولت هزینه در بر دارد.
9. وضع دولت از نظر بدهی به نظام بانکی، نظام پیمانکاری، مردم، سازمان های عمومی غیردولتی مانند سازمان تأمین اجتماعی و کارکنان خودش بسار بالا رفته است: بدهی بخش دولتی به نظام بانکی یه 220 هزار میلیارد تومان رسیده است. این قلم در ابتدای سال 1392 مبلغ 91 هزار میلیارد تومان بود. یعنی در طول خدمت دولت یازدهم تقریبا دو و نیم برابر شده است.
بدهی چند ده هزار میلیارد تومانی دولت پیشین به مردم، ناشی از فروش انواع اوراق قرضه در طول خدمت دولت یازدهم بیش از 47 هزار میلیارد تومان اضافه شد(ارقام از نماگرهای اقتصای بانک مرکزی شماره های 83 و87 جدول صفحه 18) بدهی به سازمان تأمین اجتماعی به 110 هزار میلیارد تومان رسیده (60 هزار تا پایان دولت قبل و 50 هزار در دولت یازدهم) از بدهی هنگفت دولت به پیمانکاران هنوز هزاران میلیارد تومان باقی است. به این ها مطالبات کارکنان دولت را نیز بیفزایید.
کار به جایی رسیده است که به رغم تخصیص اعتبارات کلان به طرح تحول سلامت، به دلیل ماهیت این طرح الان بسیاری از بیمارستان های دولتی نه تنها به شرکت های پخش دارو بلکه به نانوایی و قصابی هم بدهکارند. 
در چنین وضعیتی از وضع اقتصادی کشور و خزانه دولت، آیا هزینه هایی که برای دعوت از مهمانان خارجی بر اقتصادملی و دولت تحمیل میشود، عقلایی است؟
10.  در سال های اول دفاع مقدس که در خدمت مرحوم عسگراولادی وزیر بازرگانی وقت در دولت بودیم، ضرب المثلی را بکار میگرفت تا نشان دهد که در روابط خارجی پنهان ماندن برخی ضعف های داخلی ضروری است.
آن ضرب المثل این بود: سفره پهن نکرده بوی مشک میدهد. فایده سیاسی این دعوت مشروح در بند 6، مشروط به این شده بود که قاطبه مدعوین اجابت کنند به طوری که نشانه اهمیت ایران در جهان تلقی گردد و اقتدار ما را افزون سازد. در حالی که به شکلی که واقع میشود، این اثر را که ندارد هیچ، بلکه ممکن است نتیجه عکس از آن حادث گردد. در این صورت انجام نشدنش اولی بود. سفره پهن نکرده بوی مشک میدهد!

این چهار آقازاده !

در لغت نامه ی مرحوم دهخدا در باره ی معنای آقازاده چنین نوشته شده: آقازاده . [ دَ / دِ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) زاده ? آقا. فرزند مردی بزرگ ، و بیشتر فرزندان سادات علوی و مجتهدین . در فرهنگ لغت زنده یاد دکتر معین هم اینگونه آمده است: آقا، فرزند مردی بزرگ ، فرزند سید، فرزند مجتهد.
با این حال به نظر می رسد که آقازاده و  آقازادگی در فرهنگ اجتماعی این سالهای ایران، معنای جدیدی پیدا کرده است: بهره بردن سیری ناپذیر از ویژه خواری (رانت) و امتیاز های اقتصادی و اجتماعی و سیاسی. طلبکاری مداوم از مردم، تکبر و نخوت و فخرفروشی، خودحق پنداری و ... این معنای جدید از دلِ رفتار و منشِ فرزندان برخی از مسوولان سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و دینی متولد شده است.
بسا مسوولانی که از صفت آقایی و بزرگی برخوردار نبوده اند، ولی فرزندان شان، با بهره بردن از نام و عنوان پدران خویش، مدال امتیازات ناحق بر گردن آویخته و تا توانسته اند به چپاول ثروت و کسب قدرت اجتماعی و سیاسی پرداخته اند.
در چنین فضایی، چهارتن وجود دارند که آبروی هرچه آقازاده و آقازادگی است برده اند. این چهار تن عبارتند از : مصطفی، مجتبی، مسعود و میثم خامنه ای.
این چهار آقازاده، نه به دنبال ویژه خواری و امتیازهای اقتصادی و اجتماعی هستند و نه به دنبال موقعیت ها و فرصت های سیاسی.
صاحب منصبان و سرمایه داران بسیار زیادی در کشور وجود دارند که فقط منتظرند تا این آقازاده ها لب تر کنند تا هرچه بخواهند در اختیارشان قرار دهند، اما سالهاست که این چهار اقازاده، هیچ لبی تر نکرده اند و انگار آداب لب تر کردن را نمی دانند و اصلا در باغ آقازادگی و تغییرات شگفتی که در ارتباط با پدیده ی آقازادگی بوجود آمده، نیستند.
من نمی دانم که چرا آنها از زندگی خوب و رفاه و حساب های بانکی چاق و چله و سفرهای دور ودراز به دور دنیا و ... گریزان اند و حکایت شان با اینهمه چیزهای خوب!!! شده است جن و بسم الله.
از آنجا که این چهار تن فرزندان رهبر انقلاب اسلامی هستند، بی اعتنایی شان به انواع امتیازطلبی ها را باید به عنوان یک خسارت بزرگ ملی به حساب آورد!!! و لاجرم باید از سوی آقازاده های ویژه خوار به آنها هشدار و ضرب العجل داده شود تا دست از عادت ناپسند خود بردارند.
آنها باید همانند بسیاری از آقازاده های نازنین که قدر ژن خوب و خون خوب و موقعیت های خوب و ... را می دانند، رفتار کنند، با سرمایه داران طرح دوستی بریزند، بیت المال را بیت الحال بدانند، از فرصت های طلایی برای چپاول و زد و بند بهترین بهره ها را ببرند و... در غیراینصورت باید در مجمع عمومی آقازاده های ویژه خواراز مقام آقازادگی خلع شوند و در کوی و برزن و در فضای رسانه ها جار بزنند که احدی حق ندارد که آنها را آقازاده بداند و بخواند.