یوسفا ما چون زلیخا قدر تان نشناختیم

                 بهر خود قصر و برایت کُنج زندان ساختیم

    سالها از دست گرگان گریه ها کردیم ولی

                       یوسف گمگشته را ما خود  به چاه  انداختیم              

    سالها در شهر ها ماندیم  و  گفتیم العجل

                   خیمه ات   را در  بیابان  خود  ولی  افراختیم

      یک هزاره رفت و اسبی زین نکردیم سوی تو

                    سالها   با  اسب  بی زین سوی  دنیا   تاختیم

   آب   شد   برف  زمستانها  ز اشک داغ  ما

                      سالها   با   ننگ   بی تو   سوختیم  و  باختیم

   روزهای  جمع?   ما   گرچه   بارانی  بود

                     شنبه   تا  پنجشنبه ها  بر  غیر  تو  پرداختیم

      واژه ها  را  قدرت  تصویر غمهای تو نیست

                      این  غزلها   را    برای   ندبه  هامان  ساختیم

       یوسفا   پیچیده  در   کنعان  شمیم  عطر   تو

                       وایِ  ما  با  بوی  پیراهن  تو    را   نشناختیم

*شعر از حجت الأسلام عبدالله جمالپور

می خواهم اگر اذن دهی یار تو باشم*
تا صبح فرج عاشق بیدار تو باشم

باید نگذارم برسد خواب به چشمم
تا منتظر لحظه ی دیدار تو باشم

تخفیف بده غیبت خود را دو سه روزی
تا مشتری دائم بازار تو باشم

رخصت بده آقا بنویسم غزلت را
رخصت بده تا شاعر دربار تو باشم

رخصت بده تا همدم و همراز تو باشم
تا محرم دانستن اسرار تو باشم 

تو محور عشقی و طبیعیست که یک عمر
چون دایره در حسرت پرگار تو باشم

 تو منتظرم هستی و من منتظر تو
قسمت شده انگار که همکار تو باشم!

باید بروم تا ته خط ... آخر قصّه
بر دار شوم ... میثم تمّار تو باشم

باید بپرم ... بال و پرم ... بال و پرم کو؟
شاید بشود جعفر طیّار تو باشم

در این شب طولانی و ظلمانی فتنه
انگار قرار است که عمّار تو باشم

انگار قرار است شوم مجمع اضداد
هم مست تو هم شیعه ی هشیار تو باشم

ای کاش مرا هم بپذیری ... بپسندی
راهم بدهی در صف انصار تو باشم

من منتظر روز نبردم که به میدان
سرباز فداکار و وفادار تو باشم

من تشنه ام و منتظر لحظه ی موعود
مشکی بده تا مثل علمدار تو باشم 

محمد عابدینی
1392/4/1

(از وبلاک سیب خیال)

ای یوسف دور

ای بر سرم سامان

ماه من چهره بر افروز که آمد شب عید/عید را در رخ زیبای تو می باید دید

زتفضل نظری کن بسوی منتظران/که شود بهر محبین همه ایام سعید

با گل روی تو گردد همه جا فصل بهار/خرم آندم که ظهورت بشود فصل جدید

عید با دیدن روی تو صفائی دارد/دیده ی منتظران گشته به راه تو سپید 

با فروغ رخ خود محفل ما روشن کن/دلم از دست شد و دیده جمال تو ندید

شیعه اندر غمت ای یوسف زهرا محزون/داغ بر دل همه را در غم زهرای شهید

هرکجا هست پریشان دلت ای ماه منیر/دوستانت همه محزون و پریشان و قَعید

هر کجا شاد دلت ، شاد دل شیعه بود/گشت با داغ دلت ، داغ دل شیعه پدید

مهدی فاطمه ای نور دل منتظران/نیست ایام عزا عید به ما ، عید سعید

تا دل شیعه شود شاد به یمن قدمت/بِنِه بر دیده ی ما پای خود ای نخل امید

تا رهائی شوم از غصه ی ایام شَها/گرد راهی بِفَشان بر سرم ای بیم امید

-----------------------------------------------

اثر طبع؛استاد علی محمد رهائی شهرضائی

بخوان دعای فرج را دعـا اثر دارد
دعا کبوتر عشق است و بال و پر دارد
بخوان دعای فرج را و عـافیـت بـطلب
که روزگار بسـی فتنه زیر ســر دارد
بخوان دعای فرج را کـه یـوسـف زهـرا
ز پشت پرده‌ی غیبت به ما نظـر دارد
بخوان دعای فرج را به یاد خیمه‌ی سبز
که آخرین گل سرخ از دلت خبـر دارد

(از وبلاک بر بال شاپرک)

با کـولـه بـارِ نــدبـه و بـر بـغـض ها سوار
می آیـد از مـسـیر، کـسی مـثلِ جـویبار

با واژه های ســردِ زمـسـتـانِ غـیـبـتـش
ده قــرن عـاشــقـانـه سـرودیـم از بـهـار

ده قرن خـشکسالی و ده قرن تـشـنگی
ده قــرن اســتـغـاثـه و ده قــرن انــتـظـار

چـیـزی نـمـانـده در دلِ تــقـویـم هـا مـگر
شب های سالخورده و یک صبحِ بی قرار

بـابـای جـمـکـرانـی مـن! مــثـلِ ابــر هـا
بــر تـشنه زارِ خستـه این بـیت ها بـبـار

محمدعابدینی
1391/10/18

عـاقــبــت یــک روز مـی آیـد ز راه
مــردِ رویـــای خـــدا روحـی فـداه

مـی زنـد بر کوچــه ها رنـگِ بـهار
می کـِـشد در آسـمانِ شهر ماه

مـی رود سـمت گـلـسـتان بقیع
گوشه ای را می کند با غم نگاه!

بـغـض دارد در گـلویـش یک جهان
مـی کـشـد انـدازه ی ده قـرن آه

روبـروی دشـمـنـان مـی ایـسـتـد
پشت او سـید عـلی با یک سپاه

مـی دهــد رونــق بـه بــازار خــدا
خـطِّ بـطـلان می کـشد روی گناه

ماه چشمانش که تابان می شود
روزگـار کــفـر مـی گــردد ســیـاه

محمد عابدینی

1391/9/20

(از وبلاک سیب خیال)

چشم به راه سپیده 

تو را غایب نامیده اند، چون «ظاهر» نیستی، نه اینکه «حاضر» نباشی.
«غیبت» به معنای «حاضرنبودن»، تهمت ناروائی است که به تو زده اند و آنان که بر این پندارند، فرق میان «ظهور» و «حضور» را نمی دانند، آمدنت که در انتظار آنیم به معنای «ظهور» است، نه «حضور» و دلشدگانت که هر صبح و شام تو را می خوانند، ظهورت را از خدا می طلبند نه حضورت را. وقتی ظاهر می شوی، همه انگشت حیرت به دندان می گزند با تعجب می گویند که تو را پیش از این هم دیده اند. و راست می گویند، چرا که تو در میان مائی، زیرا امام مائی. جمعه که از راه می رسد، صاحبدلان «دل» از دست می دهند و قرار از کف می نهند و قافله دل های بی قرار روی به قبله می کنند و آمدنت را به انتظار می نشینند...
و اینک ای قبله هر قافله و ای «شبروان را مشعله»، در آستانه آدینه ای دیگر و در حالی که همه جا در سوگ جد شهیدتان حضرت اباعبدالله الحسین سیاهپوش است، با دلدادگان دیگری از خیل منتظرانت سرود انتظار را زمزمه می کنیم.

کوتاه ترین دعا
کوتاه ترین دعا برای بلندترین آرزو؛ «اللهم عجل لولیک الفرج» است.
¤ ¤ ¤
زود بیا
ای منتقم از جاده ی موعود بیا
غم، تار مرا دریده از پود، بیا
با سیصد و سیزده نفر، آقاجان!
هرچند که دیر کرده ای، زود بیا
¤ ¤ ¤
شکند اگر سبویی
شود اینکه از ترحم دهی ای سحاب رحمت
من خشک لب هم آخر، زتو تر کنم گلویی
بشکست اگر دل من، به فدای چشم مستت
سر خم می سلامت، شکند اگر سبویی
همه موسم تفرج به چمن روند و صحرا
تو قدم به چشم من نه، بنشین کنار جویی
¤ ¤ ¤
بگویم بنویسم
عصر یک جمعه دلگیر دلم گفت بگویم بنویسم که چرا عشق به انسان نرسیده است؟...
چرا آب به گلدان نرسیده است؟... بگو حافظ دل خسته ز شیراز
بیاید، بنویسد که هنوزم که هنوز است چرا یوسف گم گشته به کنعان نرسیده است؟
¤ ¤ ¤
مثل گل آفتاب گردان
بی تاب تر از جان پریشان در شب
بی خواب تر از گردش هذیان بر لب
بی رؤیت روی او، بلاتکلیفیم
مثل گل آفتاب گردان در شب
¤ ¤ ¤
ما بی سلیقه ایم!
یابن الحسن! مولای ما!
ما بی سلیقه ایم، تو حاجات ما بخواه «ورنه گدا مطالبه آب و نان کند»...
¤ ¤ ¤
آنقدر نیامدی که...
از عشق تو گفتیم و نمک گیر شدیم
تا ساحل چشمان تو تکثیر شدیم
گفتند که روز جمعه خواهی آمد
آنقدر نیامدی که ما پیر شدیم
¤ ¤ ¤
برای ظهور
پنهان مکن جمال خود از عاشقان خویش
خورشید را برای ظهور آفریده اند
¤ ¤ ¤
تمام جمعه ها
غروب پنج شنبه بی قرارم
شبیه جمعه ها چشم انتظارم
فقط یک جمعه می آیی ولی من
تمام جمعه ها را دوست دارم
¤ ¤ ¤